kapı aralanıyor yavaş yavaş süzülen iki damla nekadarda ağırdır yükü
omuzlamış sanki dünyayı o biçim çabalar ezilir sorumluluk tedirginlik
yaşamadan yaşlanmış gibi elli ikisinde

zordur zamanla savaşmak bir yanda iki gonca bir yanda gülü
bakmaya kıyamıyordu yüzlerine sevgisi gizliydi söylemeyi ar sayardı
kör saatler ne elinde ne avcunda yetirmeye çalıştığı üç kuruşu hesabı maşakkati kendinden ağır.

kırılır yapılırdı yüzünü her döktüğünde hançer geçerdi içinden demezdi
kapanıp sustuğu saatlerde ya elinde bir kitap yada radyoda içli bir türkü
kurup kurup bir kenara bırakmak zorunda kaldığı düşleri ele ayağa dolanırdı
tahammülü zor zaman kim bilebilirdi giz dolu yüreğine ne gömdü

sırları zorları kimsesiz kalmaları değil asıl dokunan zalim zaman
düş deryasında en yalın gerçek her an bir an daha alan ömürde yalan
kalkıp gitti gece yarısı gittiya koca gövdesi acı bıraktı zaman.