Seni ağırlamalıyım üç gün, kentimin kapıları sana açılmalı… Baharlar erken gelmeli sen varsın diye… Bazen ekmeğime katık olmalısın, bazen şiirlerin sahillerinde yürümeliyiz el ele… Belki kıskanır sevdamızı mehtap da eve gelir bizimle…

Üç gün nefesinle uyumalı, sesinle uyanmalıyım… Sen diye açılmalı pencerelerim güne… Çoktandır unuttuğum taze ekmek kokusunu sen varsın diye duymalıyım fırından…Esnaflar kepenklerini erken açmalı, belki canın bir şey çeker…

Akşam bir başka olmalı… Yıldızlar üç günlüğüne gözlerinin ışığına bırakmalı yerlerini…Şarkılar seni söylemeli, rüyalarım seni görmeli, bambaşka bir gökkuşağı sarmalı yağmurdan sonra senli gökyüzümü…

Üç gün en güzel elbiselerimi giymeliyim tüm kızların fiyakasını bozarak… Vapurlar keyifle geçmeli denizi, sinemalarda seni izlemeli seyirciler, gazeteler dergiler senin şehrime gelişinden bahsetmeli, okulun bahçesinde oynayan minik kız çocukları duymalı sesini, görücü gelmeli genç kızlara, herkesin dilinde bir sevda türküsü, faytonları rüzgarın atı sürmeli, ağaçlar sevdalanırken yeşillere, çiçeklerim en güzel goncalarını açmalı, bil bakalım niye ?

Üçgün denizden sen çekmeli tüm ağlar, kokun şehrime sinmeli… Soğuk gecelerde sıcak sıcak sen içmeli herkes kahvehanelerde…

Hadi ne duruyorsun… Sevda depremlerimle sarsıl… Yık içindeki virane aşkları… Ömrümün ayrıntılarında tutul bana, güneşe tutulan ay gibi… Tüm olanaksızlıkları imkanlı hale getiren hikayeler anlat bana üç gün…

Yaşamın adı sen olacak üç gün boyunca…
Derin nefesler alıp seni soluyacağım…
Niye üç gün diye sorma şimdi
Üç gün değil mi ki dünya…
Seninle üç gün bir ömür bana…

28/07/2007

Ayşegül TEZCAN