Kapandı sanırsın kitap sayfalarını, bir daha hiç yazılmayacak sanırsın aşk cümleleri… Bitmiş bir aşkın senfonisiyle boşuna zamanın harcanmayacak sanırsın…

O aşktır seni yaşatan; Allah aşkının yanında bir de o kalmıştır sana armağan… Sevilen gitse bile, çığlıkların yaşatır onu; ondan ayrı oluşturduğun sessiz çığlıkların…

Ben hâlâ mürekkebimle dolduruyorum sevda yeminimin acılarını… Çok acı bir tadı var, kokun değişti, senin kokun yok mürekkebimde…

Yalnızlığın kokusu gelip yerleşti senin yerine… Kapandı sanıyordum seninle dolu olan, sen kokan aşk serüvenim…

Gerçek değildin ki en sevdiğim; sen sadece sevdiğimdin, sevgilim olamayacak kadar eldin… Yabancı kokuyordu gerçeğe dönen bedenin…

İstediğim sen değildin; istediğim ömrüne eş tutabileceğin biri olmaktı… Tek bir saniye bile olsun… Oldu demiştim ya, oldu…

Yüreklerimiz birbirini eş tuttu… Sonra baktım ki, acılar kervanında tek kişilik bir oyun sahnesi oluşturuldu… Acı çekmeni istemedim, kendimi hiçliğe atıverdim, her şeyin olabilme ihtimali de öldü, sensiz yaşayamaya çalışan bir hiç oluverdim…

Utanıyor benden kalemim… Parmak uçlarıma her değişinde utanıyor benden… Hep sensizliğin karelerinde seni yaşatmaya çalışıyorum diye…

Nağmeler değişti, sözümde yok; özümde varsın… Özümde adeta candan cana uzanan bir cansın… Seni özlüyorum yaşam kelebeğim; seni melekleri kıskandıracak kadar günâhsız bir aşkla özlüyorum…

Lâkin hevesi bitti aşk serüvenimizin… Biz artık birbirimizin hayatında bir şey bile olamayacakken, ben bir hiçken; sen hâlâ özümde canken…

Anla işte… Bu satırlarda serüvenimizin sonunu anla… Her günümde sen varsın, unutmayı istedikçe hatırımda, hatıralarımdasın…

Aşkın üstünü örtmüştüm, üşüyüp de bana ah etmesin diye… Seni unuttuğum için özür dilerim sevgilim, seni unuttuğum, seni ayazlarda bıraktığım; kendimi yaktığım için ikimizden de çok ama çok özür dilerim…
Özür dilerim sevgilim, sevgilerin en büyüğünü yüreğinde hissetmeye çalışıp; aşkımla seni boğduğum için… Aşkım senden öte bir candı, benim için sen kadar o da vardı… Kimseler yok şimdi… Karanlıklar ortasında gerçek olmaya çabalayan bir ben varım…

Kapandı aşkın derin mevzuları… Sen gittikçe gittin, ben sen gittikçe bittim…
Artık her şey bitti… Sözlerim daha fazla utanmadan yol almalı deli yüreğim… Unutmayacağım…

En azından hayatında kısa süreli de olsa, misafir ettiğin için beni… Yaşamaya çabalarken öldürdüğün için beni, unutmayacağım ben senden kalan hiçbir şeyi…

Şimdi hiçim ya, her şey olabilmek için; çabalayacağım delice, delice, bir o kadar da sinsice… Bırak varsın senin için hiç olayım, sen ben de her şeyken seninle yaşatır, seninle öldürürüm kendimi… Varsın, vardığımı düşündüklerim yolun sonu olamasın… Mis kokulu bir aşktan kalan, yalnızlığın buharlı kokusuydu… Yağmurlu gecelerde cama vuran…

İlkbahardan kalma bir mutluluğum vardı, sakladım onu, yüzünü güldürebilmek için… Haydi, al da onu, gül şimdi… Hazanlarla ortaklığımız vardı, o sözleşme imzalandı sen yolculuğa çıkarken… Beni düşünme her zamanki gibi… Sen gül de gülümseyişin tek bir saniye bile olsa yaşatır beni…

Gerçek olabilmişken gitmek cesaret ister… Yürekli bir sahne oluşturdun yalnızca kendin için… Biten her şeyde, yeni bir sen başlayacak…

Yüreğim senden kalanlarla avunacak, eğer ki bir gün; seni sevdiğimden daha çok bir başkasını seversem, bil ki yüreğim onu sen sanıp, senmişsin gibi sevmiş olacak…

Dilara AKSOY