DOSTUMA

zamanın ötesine geçen kadından...
evet sanırım gerçekten zamanın ötesine geçiçem...saatlerin

olmadığı bilinmez bir yaşam bekliyor beni...hayatım boyunca

savaşlar içinde delikanlı bir kadın olarak büyüdüm kendi

suyumu kendim verdim...kendi kollarımda korundum...kendime

sığındım...hiç bir kucağım olmadı ...
hatırlayamadım anamın kokusundan sonra...
evet dostum...
şimdi yılların yalnız kadını...gücünü yitirdi...bir sığına ihtiyacı

var ama çok dertli çok borçlu bir kadın...hayatla savaşımda

artık yenildim..artık mecbur olduğum hayatımda beni ortada

bıraktı...
taze bir yaprak yeni yeşerdi ve dalından kopartıldı ...
özgür beyniyle yaşadı yılları..bir avucuniçinde...
büzüldü...açıldı...
sulanmadıkça kurudu artık o yaprak...ve şimdi şekilleri kırılmış,

kurumuş damarlarıyla hala yaşamaya çalışan ,bir yaprak

misaliyim dostum..ve sonunda özgür yollara terkedildim, hapis

olduğum avuçtan aşağılara doğru ,savruldum...rüzgarı

bekliyorum şimdi...ve korkuyorum...uçururken kurumuş

bedenimi beni nereye savuracağını düşünüyorum...ve bir gün bir

ayağın altında ezilip dağılmaktan korkuyorum dostum...artık

dönüş yok yaprağın hayatında..yeşermek imkansız...ölüm

kapıda...

oysa hayat ne doluydu..yaşanılacak ne hayaller

vardı..hatırlayamadığım umutlarımın edasında...ama dostum

artık imkansızların kapısında bir kadınım...bir batak artık

hayat...yavrusunun hasretiyle yıllarını geçirecek..gözyaşlarını

kaldırım taşlarına akıtacak bir kadın artık senin dostun...hayat

kazandı bu savaşı dostum ..hayattt kazandı...

zamanın ötesine geçen bir kadın değil şimdi zamanın bitmesini

bekleyen...ve hayatın en acımasız işkencelerini yaşayacak bir

kadınım artık...zaman durana dek dostum...

dilek