uyandım...bir gece vakti nefessiz.
döndüm, sırtını sıvazladım mantığımın, düşüncemi uyuttum.
"şimdi başbaşayız" dedim kendime, bir fısıltı savurdum.
aşk, sen ve ben...
doğruldum...bir sigara yaktım, ucunu harladım, dağladım parmaklarımın ucunu.
kalktım... soğuktu, geceyi aldım sırtıma, geceye sarındım.
iki mum yaktım, ikisini de sol yanıma koydum.
bir sandalye çektim sonra, aynanın karşına oturdum.
saçlarımı topladım, makyaj yaptım, karanlık sürdüm gözlerime, yüzümü yas’ımla boyadım.
yüz’üm ! ...
dokundum... şefkatle dokundum yüzüme, anladım yüzüm kadar yakındın bana.
çektim ellerimi benden, aynadaki suretime dokundum sonra nefretle, anladım yüzüm kadar uzaktın bana.
tastamam acılı bir tebessüm belirdi aynada,
bu kadar yakın ve bir o kadar uzaktım yüzüme.
"tarifi bu olsa gerek yaşadığımın" dedim suretime, zalim bir benzetmenin kahredici yalınlığında.
bu kadar yakın ve bir o kadar uzaktım yüzüme, yani sana, yani aşka...
kızdım...bir küfür savurdum devrilen bir sandalye sesinde.
"şşt..geçecek" dedi suret..."kabulleceksin, ama yasın taze, henüz değil"...
anladım...be gece varamayacaktım yarına, dün’e uyanacaktım yarın da.
"hoşçakal"dedim suretime... gözlerimi kapadım sonra.
gözlerimi kapadım yüzüm döküldü avuçlarıma..
sol yanıma döküldü yüzüm... sol yanım mumlara...


ben, kendimce 03.11.2009 - gece -