Genc kız işe yeni başlamıştı.Hersey iyi gidiyordu işini seviyordu.Birgün onu gördü,gördüğü ilk anda yüreğinde bir sey hissetti.Ne olduğunu anlamamıştı çünkü daha önce hiç aşık olmamıstı.ne zaman iş yerine gelse ne zaman onu görse heyecandan kalbi çarpıyor,heyecandan elleri,ayakları titriyordu.hep onunla evlenmeyi hayal ediyordu ama bir türlü cesaret edip sevdiğini söyleyemiyordu.Sevdiği kişi patronlarının akrabası olduğu için de söyleyemiyordu.Kendince sevgisini gizli gizli yasıyordu.Zaman geçtikçe sevgiside büyüyordu hep onu düşünüyordu.Birgün yine herzaman ki gibi yine işinde calışıyordu tam öğle vaktiydi,iş yerindeki arkadaşı,onun nişanlandığını kıza söyledi o anda kız dili tutulmuş hareket edemeden yerinde öylece kalakalmıştı.içeri geçtiğinde göz yaslarını tutamadı saatlerce ağladı.Sadece içinde sevdiğini söyleyemediğinin pişmanlığı vardı.Ne varki artık pişmanlılığının bir faydası yoktu sevdiği kişi bir başkasıyla nişanlanmıstı.Hergün içi yana yana iş yerine geliyordu.onu unutamıyordu onu cok seviyordu hep kendi kendine niye bu kadar cok sevdiğini soruyordu.Sevgiye ac olduğu için hiç sevilmediği için sevgisine bu kadar cok tutunmustu yüreğindeki sevgisini yitirmek istemiyordu. Kızın içinde hep bir umut vardı çünkü daha sevdiği evlenmemişti,ailesinin isteği üzerine nişanlanmıştı kendisi de pek gönüllü değildi.Ailesine karşı cıkamadığı için evlenmesi gerekiyordu ve evlendi.kızın yüreği yanmaktan kor olmus artık aglamanında faydası olmuyor.kız her daim onun sevgisiyle yasamaya devam ediyor.Ömrünün yettiği kadar sol yanındaki yarası içten içe kanamaya devam edecek...