Kapı kapandı soğuktan buz kesmiş yüzüme.O kadar zorki ağlamak istiyor ağlayamıyor sarılacak birilerine o kadar çok ihtiyacım varki.Merak ve endişe içindeyim.Babamın haberi bile yok, olsa ne olur du ki içmekten ve kumar oynamaktan başka bir şey yoktu hayatında.
Nasıldı acaba annem durumu kötümüydü ; ortalık geçen geçene ama kime soracaktım ki " Annem nasıl "diye. Saat gecenin onu olmuş iki saattir bekliyorum hiç bu kadar gecikmezdi, bu saatlerde evde yemek yemiş oturuyor radyo dinliyorduk.

Bir sağa bir sola dolanıp durmaktan yorulduğumu hissttim dışarıda karın yağışını izlerken "okuldan ilk kaçtığım gün geldi aklıma".Annem beni okula yazdırmış ve bırakıp gitmişti,okul müdürüne beni emanet ederek.Zaten yanlızdım ,kardeşim annem ile işe gidiyordu bende sabahın erken saatlerinde ayaklarım geri geri gidiyordu.Kapıya kadar geliyor,sonra kaçıyordum .Hava soğuk,evde oturup radyo dinliyordum.Yanlızdım,yine yanlız.
Ortalık bembeyaz her yer çok güzel "inşallah annem de iyi olurda ".Duvarın dibine çömelerek otururken kardeşimin evde ve yanlız olduğu aklıma geldi.Onbir yaşındaki bir çocuk evde yanlız,korkuyormuydu acaba,yoksa komşulara gitmiş olabilirmiydi.Haber veren polisler geldiğinde evde ders çalışırken "hemen geliyorum" diye çıkmıştım evden.Yerimden kalkarak doğru annemin ameliyata aldıkları acil bölümüne tekrar görmeye gittiğimde kapı az aralıktı, yavaşça açarak içeriyi görmeye ve annemi göz ucuyla aramaya başladım sadece biri vardı sedyede yatan ama o annem değildi ve üzerinde beyaz bir çarşaf sermişler yüzü açıktı kan ve yara içindeydi.Yatan kadına acıyarak annemin nasıl olduğunu düşünmek beni daha çok endişelendirmişti. Sorabileceğim birilerini görürüm diye içeri girdiğimde sedyede yatan kadına biraz daha dikkatli baktığımda yatan kadının annem olduğunu anladım.Her yeri çok kötüydü ,buz kesildim , sustum;bir süre konuşamadım. Kelimeler boğazımda düğüm düğüm olmuş,nefesim daralmış,şaşkın şaşkın ne yapacağımı ne edeceğimi bilemiyordum. Orada yatan annemdi ve ben orada donup kaldım doktorlara sormak durumu hakkında birşeyler öğrenmem lazım diyerek hızla dışarı çıkacaktım ki bir hemşire içeri girdi.
"annem, annem nasıl durumu"
hemşire "çok ağır yapack bir şey yok, gerekli müdaleyi yaptık bekleyeceğiz"
"ne olmuş, nasıl olmuş",
"trafik kazası polisler getirdi" dedi hemşire .
"şimdi dışarı çıkman lazım orada bekle yanında kalacak birileriniz varsa haber ver başında birisi olması lazım" dedi hemşire.
Olması lazımda ben burada,babam ortalıkta yok,kardeşim evde yanlız. Allahım yardım et, cıldıracak gibiydim.Ne kadar zor yanlız kalmak ve yanlız karar verebilmek.
Allahım yardım et.Hemen eve doğru yöneldim annemi bana en çok ihtiyacı olduğu anda yanlız bırakarak.


Kar lapa lapa yağıyor ve benim için hiç bir şey ifade etmiyordu,ortalık kar soğuk,yüreğim üşüyordu.On senedir aynı mahallede ve çıkmaz bir sokakta oturuyorduk,yanımız da dayım Bursa’dan gelmiş annemin çalıştığı atölyede iş bulmuş ve ustalığa kadar yükselmişti.Hatta komşumuzun kızıyla evlenmiş birde kızları olmuştu adınıda gönül koymuşlardı.Amcamda karşımızdaki evde iki çocuğu ve eşi birde yaşlı anası ile,seyyar satıcılık yaparak para kazanıyorlardı.Zaman zaman bizlere kağıt helva,haşlanmış mısır verirlerdi,yerdik.

Saat on ikiyi geçiyordu heryerim ıslanmış ayaklarım donmuştu az kaldı diyerek soluk soluğa eve hızla ilerlemeye çalışıyordum.Haber vermeliydim dayıma söylemeliydim birileri de olmalı annemin yanında hemşire öyle söylemişti.Kapılarını çaldım hızlı hızlı vurarak,bir,iki ,üç açan yoktu kapıyı uyuyorlar mutlaka ama bu kadar mı ağır uykuları.Baktım olacak gibi değil eve yöneldim,tahta kapı hiç bir kilitleme sistemi yok kapıyı açarak eve girdim arkasına uzun tahtayı destekleyerek kapattım kapıyı eve girdiğimde kardeşim uyuyordu üzerini örtüm öperek, ne demeliydim annem yok ve biz evde yanlızdık. İki odalı,bakıldığında camdan vatan caddesi görülüyordu o devasal bostanın ardından.Bostan bile ay ışığında bembeyaz pamuk tarlası gibiydi.Ne yaparım şimdi ne ederim,kime giderim "ahh anam garip anam" inşallah iyi olursun .Allahım güç ver sen anama.