TÜTSÜ KOKULARI




Hangi buluta tutunmamı istersin? Bak kuşlara meydan okuyorum bu sabah.

En ücra köşelerinde kendimden bile sakladıklarımı haykırıyorsun. Susmanı istesem ne değişecek.

Tütsü kokuları yayılıyor dünyaya, mumların eşliğinde anlatıyorsun dallarında olanları. Kışları kardan adam yapalım seninle, baharda açalım, güzde solalım.

Çiğ diye düşersen kollarıma, seni tutmaktan zevk duyarım, nede güzel gelirsin bu kadar yanıkken yüreğim.

Zarfının üzerine adını yazmadığım o mektuplar var ya, nedensiz değil sana gelişleri. Postacı bilir sana tutkumu, bir sen mi umarsız sın bu kadar?

Yabana attıkların, yalancı sevdalarınla boğuşa dursun, gökten üç elma düşürmüş hayat, biri sana, biri bana, diğeri doğuramadıklarımıza…

Kendime düzdüğüm bütün küfürlerimi sarıp sarmalıyorum, senin övgülerinse alenen ortada, bir bakışın için çağlayanları içtim yüreğimin yangını sönmedi, ne ortalarda kaldın, ne geldin, ne gelmem dedin açıkça.


Ruhum kefenlerine sığmaz oldu, sen dünyayı kucaklamaya hazırdın hani, bir şu bedene mi hıncın? En küçük böceğine kadar ağacıma dadanmış parazitlerim var, ne onlarsız bir günüm geçiyor, ne onlara alışıyorum. Ölüme santim santim yaklaşmak işte bu. İşte bu ölüme sevdalanmak; topraktan yeniden ışkın verip seni bulmak için.


Belki o zaman yeniden doğmuş benle, yenilenmemiş sen bulur birbirini, kim bilir belki o zaman böceklerimle tanışmadan sararsın şu koca bedenimi. Belki içinden geçip gittiğimiz bütün bu günlerin acısını çıkarırız bir solukta, sen beni içersin, ben seni, hem de hiç nefes almadan. Bana karıştırma benden başkasını, bir dikişte iliklerime değsin dudakların, damağımda kalan tadın için derin bir oh çek, ben anlarım.


Şüphesiz farkındasın, şu karanlıkların ufkunda bir sana vuru şavkın, bir sana nedensiz inanırım, bir sana bu kadar cömertim. Cebimdeki delikleri saymazsak yüreğimdekiler bir kevgiri anımsatıyor. Senden gelenler düşüp geçmesin diye, acıma atıyorum cakamı, senden yine ses çıkmıyor.

En kafiyeli şiirlerin sonunda, dibe vurmuş ünlülerle, ayağa düşmüş teşbihler varken, senin hiç yara almaman ne garip. Var olduğunu bilmesem, gördüklerim için düş, görmediklerim için bir kabus demem işten bile değil.



TALAN AYŞE KANCA