Ne kaldı hayatımda. Seni çıkardım ne kaldı. Ne bir gözyaşı ne de umut. Hiçbiri yok artık. Ağlamakta güzeldi belki. Akıttığım yaşlarda güzeldi. Kalmadı ki kalmadı. Sen gidince bitti umutlarım da, hayallerim bitti. Artık yıldızları eskisi kadar sevmiyorum. Artık kendi kendime gülmüyorum.
Biliyorum ben hep bunu istemiştim. Senin zerren kalmasın diye içimde dua dua etmiştim. Bak kalmadı. Şimdi mutluyum galiba. Ağlamıyorum işte. Boş umuda da kapılmıyorum. Bir şiirde öyle büyük anlamlarda aramıyorum. Küçük bir müzikten öyle büyük duygusallıklarda yaşamıyorum. Yalnız kaldığımda gözlerimi kapatıp yalnız seni düşünmeyi de bıraktım. En büyük hayalim sorulduğunda gözlerine bakmak aklımın ucundan bile geçmiyor. Anlayacağın mutluyum. Çok mutluyum. Aslında öyle çok gülmüyorum da. Ansızın tebessüm etmeyi bıraktım. Ama ağlamıyorum. Gördüğün gibi çok mutluyum değil mi?
Tamda düşündüğüm gibi kalbimden sen gidince her şey bitti. Acılarım da, umutlarımda. Ve ben mutluyum………çok……….
Yada belki mutluluk oyuncusu…..