Ne kadar şanslıyım diorum bazen; sabah uyandığımda güneşin doğuşunu görebiliyorum.Sonra daha uyanır uyanmaz günaydın diyebileceğim sevdiklerim var yanımda onları sarıp okşayabilecek ellerim sonra..
Anlamıyorum nedir bize yetmeyen şey neden şükretmeyiz onca birbirinden müthiş güzelliklere sahipken.Hep daha fazlasını neden bekleriz ki hayattan...
Oysa yitiren biz değilmiyiz bir bir her zerresini o en güzel anların.Farkında olmadan hoyratça kullanan dilimizi , sesimize şevkat , sevgi eklemek yerine biz değilmiyiz ağzımızdan çıkaran en karanlık çığlıkları...
Değecek mi peki yıktıklarımıza yok ettiklerimize elimizde kalanlar ya birgün yıkılan duvarların altında kalırda ezilirse gövdelerimiz, ya bir gün ezilirsek kendi topuğumuzun altında.
Peki ya yetecek mi veda ederken yanımıza aldıklarımız huzuru mahşerde yine en az bugünki kadar gülebilmeye...