Yazı yazma konusunda yaşadığım şu garip tıkanıklık, çakılı kalma ve duraksama durumu üzerinde ciddiyetle düşünmekte ve düşüncelerimin beni bu bunaltıcı halden çıkarmasını beklemekteyim bekledikçe azalan ve zayıflayan bir sabrın ve gayretin sınırları içinde…

Belki de zihnimi istemimin üstünde meşgûl eden düşüncelerdir yazmak istediklerimi yazmaya başladığım anda benliğimde engelleyici bir etki bırakan etken…

Belki de zihnime, mantığıma ve aklıma galip hislerin baskısı altındadır her zerrem…

Düşünen, düşünme eyleminin önemine inanan bir insanın en büyük ve rahatsız edici sıkıntısı söylemeyi arzu duyduğu sözleri söyleyememesi, düşündüğünü ifadelendirememesi sanırım… Söz konusu sıkıntının insanı olduğum anlarda kendimi yokluğun ve boşluğun uzantıları üzerinde ve arasında hissederim çünkü…

Yuvarlak bir duvar saatinin akrebi ve yelkovanı ardında ilerleyen zaman göstergesi, dünyanın varlığını minik bir ilçenin minik bir evinide ve minik bir balkonunda temaşa ettiğim görüntü, televizyonun evin bulunduğum her odasında kulağıma sokulan ve doluşan sesi düşüncelerimin odak noktası halini almış olabilir mi şu an ?

Bitkin ve yorgun ruhum ALLAH’ım !

Boğuluyor ve daralıyorum…

Bazı anlar demir kafese kapatılmış dişi bir aslana benzetiyorum kendimi…

Korkusuzluğu, kuvveti ve kudreti çevresinde bir endişe unsuru halini almış vahşi dişi bir aslanın kükreyişine benzer bir kükreyiş yükseliyor, yüreğimin en derin yerinden semaya…

Pençeleşiyor zihnimin en iyimser düşünceleri, zehire bulanıyor kalbimin en saf, sade ve alî hisleri…

Saçımın her telinde ve tırnağımın bütün uçlarında duyduğum o feci gerilim baş ağrılarına dönüşüyor ansızın…

Dün gece içimden sessizce yükselen, kalbimin duyularını sağırlaştıran isyanın ve ezikliğin ardında bir ağlama nöbetine dönüşen ağrımın sancısı ve ızdırabı içinde ‘’ nerdesin ‘’ sorusu büyüdü varlığımın muazzam boşluğunda ALLAH’ım !

Nerdesin ALLAH’ım !

Kalın perdelerle kapalı ve kaplı pencereye yöneltti bu soru beni ardından…

Yaşlı gözlerimle buluşturmak istedim gözlerimi…

Semaya yönelttim bakışlarımı, gözbebeklerinin içine bakar gibi baktım gökyüzüne, yanağıma süzülen gözyaşlarıyla ALLAH’ım !

Parmaklarım istemsiz şekilde şah damarımda sabitlendi sonra…

Şah damarımın düzenli ve sürekli atışını duydum parmaklarımın ucunda… Parmaklarımın ucuna odaklandı tüm dikkatim, tüm ilgim o an…

Şah damarı yakınlığında solukladım varlığını ALLAH’ım !

Şah damarımın yakınlığını duyduğum ve hissettiğim anda hissettim yakınlığını !

KARANLIĞIN İNSANI DELİRTEN BİR İHTİŞAMI VARDIR

YILDIZLAR AYDINLIK FİKİRLER GİBİ HAVADA SALKIM SALKIM

BU GECE DAĞBAŞLARI KADAR YALNIZIM...

ÇİÇEKLER DAMLIYOR GECENİN PARMAKLARINDAN

DUDAKLARIMDA ESKİ BİR MEKTUP TÜRKÜSÜ

KARANLIKTA SANA DOĞRU UZANMIŞ ELLERİM

GÖZLERİM GÖZLERİNİ ARIYOR DURMADAN

NERDESİN ? ? ?

NERDESİN ? ? ? [ ATİLLA İLHAN’IN YALNIZLIK ŞİİRİ’NDEN ALINTIDIR. ]