Kızım bebeğim,henüz büyümedin daha çok küçüksün!ne kadarda sen ben artık bir genç kızım desende;keşke büyümesen hep bu duyguların bari çocuk kalsa,hayat öyle acımasızki, bir anda yaşayıveriyorsun ,dönüp kendine baktığında ise nereye gitti yıllarım deyiveriyorsun.Kendimi düşündüm o yıllarda ben nasıl yapmıştım diye bende aynıymışım terettütsüz.
Aşkı tattın hemde çok hırçınca,acımasızca,aldanarak ama üzülme yaşanması gerekiyordu nasılsa,senin şanssızlığın hepsini bir anda yaşamandı.Tabi sana çok ağır geldi bir anda ters yüz oluverdin haklıydında;daha idrakine bile varamadan bitiverdi,ağlamak haykırmak boşunaydı, herşey ardında kalmıştı.
Seni böyle görmek( hele hele acı çekerken) çaresiz kalakalmak, biz ailen olarak şaşkına döndük, bizim kız bu kadar büyümüşmü; bunu bile anlayamadık, sadece seni izlemekle yetindik ,yapabileceğimiz birşey yokmuş gibi geldi bize.Bütün yaşanmışlıkları izledik yardım bile edemedik.
Sen ağlarken sana devamlı söylediğim bir söz vardı hatırlıyormusun kızım(ona değmez )diye,ona değil ama büyümen için değerdi.Artık yaşayacağın ne olursa olsun, adına aşkmı dersin, mantıkmı ,sevgimi ne dersin bilmem ama,şundan eminimki,karşındakini iyi seçeceksin, her önüne gelene kapılmayacaksın, gözlerini olaylar karşısında kapamıyacaksın,artık bu kadarda acı çekmeyeceksin,kendine daha fazla değer vereceksin,izin vermiyeceksin onun seni üzmesine, parçalamasına,yalanlarına kapılmayacaksın,işte o zaman bebeğim işte o zaman BÜYÜYECEKSİN