Aşkın yalanı olmaz, her kalp bunu anlamaz.

Unut deme sakın bana… Unutulmaz… Unutulmaz…
İstese de gönül unutmaz. Çabalasa da, yeniden tutunmaya çalışsada, bu kalp unutmaz seni. Ağlama yağmur gözlüm, gözyaşlarımız buluştuğunda sen de bende yaşamlarımıza yeni bir yön vermiş olacağız. Belki sen yeniden sevecek, yeniden bir sevdanın içinde olacaksın.

Beklide evlenecek, gönlünün sıcaklığında bir yürek bulacaksın. Ben günleri, geceye, geceyi yalnızlığa, sevdayı sensizliğe ekleyip, gözlerimdeki yaşların neden sensiz akmak için hep hüznü beklediğini soracağım kendime. Yağmurun her yağdığında şemsiyemi açmayıp iliklerime kadar ıslanmayı, seni sensiz de sevmeyi yeniden öğreneceğim. Biliyorum ikimizde başka başka zamanlarda başka başka yüreklerde açmıştık yıllarca. Yolların çıkılmazlığı gibi girdiğimiz her gönülde çıkılmaz yürekler bulduk.

Kor gibi yanan yüreklerin eşsizliğinde senli benli günleri geceye döndürüyorduk. Her şey senle güzeldi. Geceyi bile sen varsın diye seviyordum. Biliyordum ki karanlıktan korkumu bile senin varlığın ile yeniyordum. Biliyordum ki sonun da hep senin sıcaklığın sevginle buluşuyordum.

Korkuyordum, her gece senli sevdalarda olsam da bir gün gelipte sensizliği yaşayacağımı düşünmek bana ölümden beter geliyordu. Öğrendim sensizliğin sen kadar acı vermediğini. Ama seninle doğmuştum geceye bir güneş gibi. Gecenin güneşi olmaz deme bana gönlüm. Benim gecemin güneşi o ışıl ışıl yanan gözlerin bana bakışıyla ortaya çıkıyor beni kavurup geçiyordu.

Bel ki de hep korkumun esiri oluşum sensiz zamanlara götürdü beni. Yakınım da olsan bile sana ben buradayım uzattım elimi diyemesem de senin varlığını bilmek beni sensiz geçecek onca geceye hazırlıyor yeniden.

Her gece sensizliğin şarabını içsem de, korkularımla seni kaybetsem de, yüreğim sensizliğe alışamaz. Unut deme bana unutulmaz, unutulmaz…



29.10.2009 00:10