Bu gece neden bilmiyorum, birşeyler yazmak istiyorum. Ama bir türlü kalem hareket etmiyor satırlarda...
Kalem diğer zamanlar da ki gibi kendi hükmünde ilerliyor, yazmayacağım bu gece, dökmeyeceğim yüreğindekileri
benimle uğraşma diyor habire. Dokunmaya korkuyorum kağıda ya o da bende bugun yokum derse yanında,
işte o zaman yüreğimde ki kelimeleri ne şekilde dökebilirim... Bilmiyorum nedendir bu gece böyle...
Artık İzmir’de yağmur eskisi gibi yağmıyor. Yağsa da bende yağmurun yağışı ile hüzne giriş olmuyor.


Hüzünler olsada yüreğimde, yalnızlık ile arkadaş her gece...Hüzünler bir bir kaybolmakta şu günler de, yerini bir yalnızlık, tek başınalık alıyor. Kalem ile kağıdın birlikteliği gibi, hüzün ve yalnızlık bir birlikteliğe başlıyor yüreğimde. Kalemsiz de, kağıtsızda olabiliriz diyorlar.

Ve başlıyorlar kendilerini yüreğime kazımaya...

Onlar kendilerine yer bulurken, bir yandan da kelimeler biriktikçe birikiyor, çoğalıyor kendilerine duracak tek
bir nokta bulamıyorlar. Bir bir sessizce yok oluyorlar....



27.10.2009 00:25