Sana yine yazıyorum. Sanmaki kalem elimde, kalem elimde değil yüreğimde.

Diger mektup eline ulasamadigi icin uzuldum, oysa senin anlatilir kelimere sigdirmak zor. Iste sana yine yaziyorum, yazdigim zaman kelimelerin büyüsü kayboluyor sanki yavaş yavaş.. Simdi yazacaklarım, yazmak istediğim şeyler değil. dünden kalan avuçlarımda bir yılgınlık hüzündür.. Öncelerde tek bir kelimem yeterken yüreğine akmama, şimdilerde ise bir dizi kelime yetmiyor ruhuna dokunmama. Yağmur damlaları saçaklardan sarkarken gönüllere, puslu bir havanın kasvetinde yazıyorum bunları sana. Uykusuzluğun verdiği delilik zamanlarında gözlerimin altında ki morluklar kadar yoksun düşlerimde.

Geçmişin şimdilere döndüğü zamanlardır bende ,zamanın durduğu an ve başlarım yazmaya ruhumdan esen rüzgarlarım gibi. Giden mi kalan mı yalnızdır bilinmez demiştim sana, gözlerimi gözlerinden ayırmak istemediğim o hüzün dolu ayrılık akşamında. Aramızdan ayrılalı tam 2 yıl olmasına rağmen dün gibi hatırlıyorum. Bildiğim tek şey özlemin hergün biraz daha artarak doluyor yüreğime.
Sen değerli gönül dostuma bu mektubu yazarken, içimde duyduğum derin hüznü anlatamamamın imkansızlığıyla kıvranıyorum suan. Gönül isterdiki her an beraber olalım acılara zorluklara birlikte omuz omuza yürüyelim. Sen olmasanda şu an yanımda bilki, söylediklerin, yazdıkların, düşüncelerin, sevgin ,dostluğun benimle beraberdir sonzu dek.

Ama sende biliyorsun hayat dediğin içinde büyüttüğün birkaç parça umuttan ibaretmiş, dokunmasınlar diye inadına baharlar büyütürmüşsün, ama ya söndürürlerse, ya bağrından baharları, sevgiye dair ne varsa söküp alırlarsa. Işte o zaman hayat söylenecek son sözü söylermiş. Senlen yasadigimiz onca yillar gozumun onunden gitmiyor. Biliyorsun hayat uzun bir yolculuktur aslında. Gittigin zamanları geri alamaz, bir sonraki filmin en güzel sahnelerini bir saniye öne alamazsın. Sadece sana sunulan hediyeyi zamanın altın tepsisinde nefes alarak yasarsın.

Bu bazen hüzünlü bir öyküdür bazen ise mutluluk masaldır yasadıkların, tek degisen nefesinin kalbine bıraktıgı renktir. Bu hayat yolculugunda binlerce kalp tanırsın kah hüzünlü kah karamsar bazıları ise gamsız kedersiz bazıları senin gibi meleksi kalbli insan suretindeki periler. Senden uzakta olmak zor,okadar paylasacak seyim varki senlen, yada senin benlen. Bu hayat yolcugunda gittgin yer önemli degildir aslında, onemli olan kalbinde yasattigin insanlardir. Hüzünlerindeki gözyasların yarınlarındaki mutlulukların habericisidir aslında, gözyasların ıslaktır ama bil ki yarınlarındaki mutlulukların günes kadar sıcak olacaktır.

Yalnızlıkların ve dertlerin her zaman siyah ve soguktur . Ama gelecekteki bir gün ( bu gün belki de yarından önce bu gece de olabilir) yasayacıgın mutlulukların ne kadar rengarenk ve de ne kadar samimi oldugu ve gözlerin ne kadar ısıl ısıl parladagına sende sasıracaksın, icinde o kadar samimi mutluluklar var ki saklı kalan..Onlar bi gün bir yerde tam senin ihtiyac anında avuclarında olacaktır. Yasadıgın dakikalar aslında bir kalemdir kalemin rengi senin kalbindeki hayata baktıgın pencerenin hangi rengin icinde boyandıgına baglı. Hayatının beyaz defterinin satır aralarına bazen buruk ama umutlu yalnızlıklarını yazacaksın bazen de mutlulukların güzel anlarına gülüşlerin en güzel rengini cizeceksin ve de acılarının dayanılmaz yükünü yazarken satırlara belki gözbebeklerinin masum gözyaslarını eklenecektir ıslak ıslak..

Eger sen gözlerindeki mutlulukları değerini bilmeden acılara boyun bükersen hayat her ne kadar etrafına mutluluk perilerini de yollasa sen her zaman yalnızlıgın kahırlı sokaklarında gözyaslarnla dolasırsın.. Sen kimseye benzemezsin, kimse sen olmaz. Baska birine yazdiklarimi soylesem inan anliyamazlar. Zaman mumların ömrü kadardır odamda ve düşlerim sonsuzdur bıraktığın izlerde. Ben yazarken hala sana unutulmuş bir tutkunun külüydüm aslında.

Aldanma düşlerimin gölgesi kelimelere, inanma yazdığımı düşündüğüm bu çelişkilere, ulaşır mı sana geçmişim bilmem ama var oldun yine bir kalbin zindanlarında. Mumlarım yaşlanmaya başladı ruhum kağıtlarda erirken, düşlerimin zamanı tükenmeye başladı ,çelişkilerim gerçeklere sarılırken.