Bazen senin içinde de olur mu? Büyük yangınların ortasında kalırsın; alev alev soyunursun yanmamak için ya da yanmak istersin okyanuslarda...
Bazen büyütürsün gözünde küçücük şeyleri.Beynini karıncaların yuvası zannedersin. Karmakarısıksındır. Umudun biter sırf karamsarlga inat, sebepler yaratırsın mutsuzluk için...
Bazen avlanmayı bilmeyen avcılar gibi abartırsın gözünde herşeyi. Oysa sadelik arayışın kemiriyordur içini. Kurtulmak istersin kurtulamazsın ki!
Bazen hatta çogu zaman kendine kızarsın... İtiraf etmekten korktugun, cesaretini kovdugun ya da ne söyleyecegini unuttugun anlarda...
Bazen uzak şehirlere gitmek gelir içinden. Gidemezsin. Terkedemedigin birileri vardır mutlaka. Bırakamadigin bir ailen, açıklama bekleyen bir sevgili ya da gitme diye omuzuna uzanan bir dost eli vardır mutlaka...
Bazen yürümek istersin yagmurlu sokaklarda ıslak adımlarla. Islatmak istersin yanağını gözyaslarınla... Gecedir... Üsüdüğünü hissetmezsin ayazda bir elinde sigara diger elinde hatıralarla ve düşüncesiz adımlarla yürümek istersin yağmurlu sokaklarda...
Bazen herşeye katlanmak uğruna yalnızca sevdigini istersin yanında... Arada dağlar vardır, aklın her dağ başında çıglıklarla isyandadır...
’Bazen iç çekişlerinin anlamsızlıgnı düşünürsün, düşündükçe anlam bulur içine çektiğin sevgi.’ Senin adın özlem olur benim adım özlem mesafeler unutturur ismimizi...