Biz insanlar niye böyleyiz demekle başlayım.Elimizde bir cevher vardır, ancak o cevheri yitirince anlarız degerini.Ben eşimlle , oniki senedir evliyim. .Yeni evliyken ne mutlu bir hayatımız vardı .Birbirimiz için ölümü göze alacak kadar seviyorduk.Az kazanıyordu ama mutluyduk,yanımdaydı.Zamanla onu üzdüm,daha cok şey istedim .Zavallı adam gecesini gündüzüne katıyordu,sırf ben mutlu oluyum diye. Şimdi anlıyorum bunları,keşke geriye dönebilsek diyorum.Degerini yeni anlıyorum,affet beni.Eşim benim kaprislerime dayanamadı,her gün kavga ediyorduk.Hayat onun için cekiilmez oldu ,bunu yapanda bendim.Bir akşam yeter artık gideceğim buralardan dedi . Ben ummursamadım güle güle dedim.KEŞKE keşke demez olaydım.Bir kac gün sonra elinde bir sürü kağıtla geldi. Haftaya gidiyorum Rusyaya dedi.Ben donakaldım,ne diyecegimi bilemiyordum.Onu kaybediyordum.İçime onun sızısı düşmüştü.Şimdi bana,arkasından bakmak kaldı havaalanından.Gitti ayla gecti,aramıyordu bile beni.Sadece bana gönderdigi para. Ben bunu kendim yaptım.Onu ben kaybettim,degerini yeni anladım ,canım eşim.Aradan yıllar gecti .Ne aradı ,nede geldi.Aradan aylar gecti aynı .yanımda olsaydı kuru ekmege razıyım şimdi.Biz niçin böyleyiz .Bir sabah uyandım , telefonun calmasıyla.Eşimdi arayan gelecegim
demişti.Dünyalar benim olmuştu içim içime sığmıyordu .Birdaha üzmeyeceğim diye mırıldandım kendi kendime.Degerini anlamıştım yalnız gecen dört duvarlar arasında.Bir ay sonra kapım caldı actım,gözlerime inanamıyordum karşımdaydı.Dondum kaldım,ne olmuştu benim dağ gibi eşime.Bitirmişti benim için hayatını .Benim için feda etmişti kolunu
Şimdi bir yaşantımız var .Ben ona kul oluyorum .oysa susmakla yetiniyor ağlamaklı KEŞKE KEŞKE ölsem onu böyle görmektense diyorum .DEĞERİNİ YENİ ANLIYORUM BİRTANEM