Kimki rengini soldurur gecenin o güneşimdir. Kimki yalanı kandırır o gerçeğimdir. Kimki öfkemi dindirir o sevdiğimdir...

Kimki bana fallar açar o kaderimdir. Kimki mendil istermisin der ağlayan gözlerime o birtanemdir. Kimki yaslanır omuzlarıma o dayanağımdır ve gücümdür....

Kimki hayal kurar benimle o düş ortağımdır yani geçmişimdir, yani bilmediğim geleceğimdir. Kimki elini tutar korkularımın o güvencimdir, o övüncümdür. Kimki türkü söyler benimle efkarlanıp yağmurlu akşamlarda o benim arkadaşımdır, sırdaşımdır.

Kimki hatıralarına kaydeder beni hafızasının en müstesna köşesinde o benim yol arkadaşımdır. Kimki beni satmaz, beni kandırmaz, beni sırtımdan vurmaz o benim ahretliğimdir.

Kimki bir perde açar kapanırken bir perde önümde aydınlık pırıl pırıl. Bana kim değil ne olduğumu öğretir. O benim ustamdır, öğretmenimdir, önderimdir, ışığımdır, ellerinden öptüğüm....

Kimki benden habersiz kolalı mendiller koyar cebime, çayımı önüme bırakır ben söylemeden, acı çektiğimi anlar hiç konuşmadan, onu özlediğimi hisseder suskunluğumda, çocuklarıma benim kadar düşkündür, o benim hayat arkadaşımdır, yani eşimdir.

Kimki beni benden fazla düşünür, benim için üşür, benimle ağlar benimle gülüşür, benim saçlarımla uykumda gizli gizli öpüşür, benim başarılarım için geceleri tanrıyla dua ederek bölüşür, o benim saçlarına gümüş teller düşmüş annemdir.

Kimki bana kol kanat gerer, beni kötülüklerden korur, sabahın beşinde kendini yollara vurur, yani her zaman her yerde dağ gibi, çınar gibi arkamda durur, o benim babamdır.

Kimki bana şah damarım kadar yakındır. Kimki şu yalan dünyanın kötülüklerine karşı son sığınağımdır, kimki benim ruhum, bedenim, yaradanımdır, o benim sonsuzluktaki tek koruyanımdır. O benim Tanrım’dır....