Gittim,
Seni arkamda bırakarak gözümden yaşlar aka aka gittim.
Gitmek zorundaydım.
Bu acı yüreğimi yaksa da gitmeliydim.
Seni burada tek bırakacağımı bile bile yapmak zorundaydım.
Nasıl dayanacağım bu acıya,
seni görmeden gözlerine bakmadan nasıl yaşayacağım.
Alışmıştım sana yüreğim yüreğindeydi, gözlerin gözlerimde,
Şimdiyse uzağımdasın, kim bilir ne yapıyorsun,
Nasıl kendini meşgul ediyorsun bu acıyı unutmak için.
Biliyorum ki senin yüreğinde en az benimki kadar yanıyor,
acıyor bu gidişime.
Kolay mı benim için onca güzelliği ve en önemlisi de
seni bırakıp gitmek,
onca yaşanmışlığın üstüne?
Huzurum yok artık,
Öğrettiğin o mutluluk söndü gitti senle beraber.
Farkındaydın belki ama seninle öğrenmiştim ben
gözümden yaşlar boşalırcasına gülmeyi,
seninle öğrenmiştim mutlu olmayı.
Gözlerimin içi gülerdi sana bakarken hissederdim bunu,
şimdi o fer’de söndü gitti tıpkı sönmekte olan ben gibi.
Şu an yanımdasın biliyorum,
canın canımda, yüreğin yüreğimde…
Beni hiç bırakma olur mu?
Seninle huzurluyum ben.

05.05.2006-Kahramanmaraş