BİZ BİR AİLEYDİK

Biz bir aileydik,8 üyemiz vardı fakir olabilirdik ama huzurlu ve bir o kadar da mutluyduk kimi zaman tartışmalar olsa da hiç kopamazdık, kırılmaz dı kimse, kısa bir süre sonra unutulur arada küslük kalmaz dı,çünkü biz geniş ve huzurlu bir aileydik
Her şey 1999’ da asker de vefat eden abimle tüm aile dağıldı bütün aile yıkıldı her kes bu acıyla sarsıl dı tam herşeyi kabullenmeye başladık tam ardan 1 yıl sonra yengemi kaybettik gelde yıkılma gelde ayakta dur yine de elden bir şey gelmiyor, öllenle ölünmüyor diyip yine hayata devam etmeye çalıştık .Yine sevgi vardı aramız da ama o sevgi hep gizli kaldı kimse bir birine göster midi sevgisini yada gösteremedi yıllar bir zından gibi geçti tam 29.02.2008’de evimizin umut kaynağı, herşeyimiz,canımız annemizi kaybettik,işte şimdi ayakta durmamız imkansızlaş tı olmayan sevgi tamemen ortaden kalktı hiç bir söz kiç bir kelimi bizi teselli etmiyor du.....
Tam o sıralarda ben lise 2 öğrencisiydim derslerden kopmuştum tek amacım ölmek ti ölüm arayışları içindeydim ama ölüm bana çooook uzaklarday dı.sonra inat ettim hayata karşı tekrar okumalıy dım ama bir türlü başlayamadım.....Ve son darbe benden oldu aileye evden ayrıldım ve devlete sığındım şimdi okuyorum rahatım ama hayatım da eksik bir şey var sevgi yok ,çünkü ailemden çoook uzaklardayım abim sizin aranızdan biri umarım bir gün beni affader bu siteyi ondan öğrenmiştim bir gün gelecek onlara kendimi ıspatlıyarak tekrar döneceğim.hasrete gelince elbet hasret sona erecek elbet öüm bana da gelecek bir gün bu hasret bitecek kavuşacağım anneme
Ölüme Hasret
DELİ YANLIZ