‘KENDİNE YASLANMAYA ÇALIŞMAK.’
14.10.2009 (02:45.)

Dün epey zamandır tadından mahrum olduğum sanat edebiyat estetik konulu sohbet ortamlarına ‘tevafuk ‘ diyebileceğim,ruhlarımızın uyuştuğu ama nasılsa kendilerini tanıma imkanı bulmadığım içten bir dost vesilesi ile bir girizgah yaptım uzun bir sessizlikten sonra.Heyecanlandım,okumalarımı,notlarımı ,kitaplarımı karıştırdım ki elime NURİ PAKDİL USTA’nın DERVİŞ HÜNERİ geldi.

Nuri Pakdil ‘in Edebiyat Dergisi yayınlarından çıkan Mart 1997 baskılı kitabını birkaç kez okumuşum. Kalın harflerle zihnime çizdiğim satırları var.Tekrar göz atma imkanı buldum dün gece ki;saatler gecenin 3ünü gösterdiğinde kitabın son sayfasında kendimi buldum.

Kitabı okurken aslında Nuri Pakdil’in o muazzam ve özgün uslübuyla,dili ve felsefeyi buluşturan yöntemiyle kendimi bir anda başka bir galakside buluyor gibi oldum,yer yer de Altındağ kavalcısının sonunu merak ettim…

Derviş Hüneri’ ne ilişkin yorumlarımdan ziyade; önce kendimi sonra okuma gereği duyan arkadaşları ustanın ifadesiyle ‘kendine yaslanmayla’ baş başa bıraksam zihnime kazıdığım şu cümlelerle….

‘herşeyle ödeşmeyi mutlaka göze almalı…’
‘herşey olabilir:İnsan :Yitirmemişse…’
‘Sıkıştımmı genişlerim mutlaka izler beni…’
‘Gözyaşımı koyacak yer olmayınca çıkarmadım artık…’
‘Hatyat ağır sıklettir:daima her şeyden ağır çeker…’

‘Mümkün olduğu kadar çok kendi olmak…’
‘Düşde olmasa ne yapardık…’
‘İnsan,geceleyin yalnızca en çok kendini gereksiniyor. Zaten yalnızlığın büyük güç kaynağı oluşu da bundandır:gündüz de öyledir de gece deki yaslanış bambaşkadır.Dağ delirir,su yokuşa çıkartılır,aşağıya boşaltılır…’
‘içimi süreceğim çünkü ilerilere;sükun vadilerindedir anahtarları : girilecek kalelerin.
‘gündüz oynayamadığımız oyunları çoğun geceleri kurarız…’
‘fazla heyecanlanmayınız,daha boyutlu bir bilinç ağı gerekli..’

‘HER ŞEY OLABİLİR:İNSAN : YİTİRMEMİŞSE…’