1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
802
Okunma
Nasıl bir senfoniydi yaşamak seni
Kimsesizlik dolu benliğinde,binbir yüzünle?
Kulağa fısıldanmış çığlık kadar bencil..
Can çekişen ruhlardan beslenmeye çalışan umut gibi
Kırık bozuk kalbine dokunmak kadar sancılı..
Bir yanım uçurum kaldı dibini hiç göremediğim
Ama içine seni sakladığım,kimseyi koyamadığım türden..
Ve sen her daim sonbaharımsın,
Düş kıranım…
Özlüyorum seni yalanım yok
Yazılan bu satırlar neyin eseri?
Bak!
Bu yalnızlık ikimizin çocuğu,besliyorum koynumda..
Okşa şimdi sen de saçlarını harflerin
Benden sakındığın şevkatinle..
Cevap Yaz