bu pazar yine sosyal bir olgunun içinde olacagız,aşk kıyıda kalacak yine,anneler dogurdukları çocukları göüslerindeki ak sütle yoguracak kuşkusuzda ,çogul yine yutacak gibi gerçegi ,gerçek aşktır insanca nefes almaktır ,paylaşabilmektir paylaşıla bileni istemektir,dünya olmaktır.
katıla bilmektir sofrasına umudun şiir yazmaktır sevmektir röfle bilmez dişilikleri çaresiz hastalıkların garipcelerinin gözlerine bakabilmektir,
ben olmayı bize taşımak,unvanlara satatülere kırbaç sallamaktır bilinç.onun içindirki gözleri buguludur bu ülkenin insanlarının analarının yüregi yanıktır ,ötesi eksik bilir kadınları aşkı ,bu ülke yaralıdır bilirim,
acaba bu pazar kaç evde öpüştü yürekler kaç evde cenaze vardı,kaç doktoru nöbetteydi hastanelerinin dar etekli yosmaları bu gece nerelerde tükendi dersiniz,işte bu ülke aşkı bükük yaşıyan insanların ülkesi satılandan ne geriye kaldıysa seçmek için belki bir umud için bu pazar seçilmek için bu ters dialektikte var olmak için belkide özgürce öpüşebilmek için yaşamla evlerinden çıkacak bir umud bulabilmek için