Ne vakit hissiyatım artsa
Şayet vesileleri hakkıyla anlamak mutlak olan zamansa
Boş ver gel sen nafilelerle uğraşma ve hasretin bağrında sakla

Bahtiyar olmak bir umutsa
Şayet niyetler nihayetinde hakkıyla duaya muhtaçsa
Gel sen avuntularla boş yere uğraşma ve o aziz nefesinle solma

Gözler kalbini anlatsa da
Amma velakin her ne kadar niyetin pek haliste olsa
Sen yinede, mesnetsizliğe asla bulaşma ve zevklerinle oynaşma

Baki olan bir şey varsa
Sakın ha ummanlar sağanağında asla nefessizde kalma
Gerekçesiz lafazanlığa dalma ve halin ikliminde içselliğini yaşa

Hani uzaklarda bakirlik var ya
Tınısı dahi mümbit bir koku olarak umutlarla yaşayınca
Hakkaniyet samimi teslimiyette ve kavli olan kalbin sahifesinde

Ruhun dirliği hakiki birlikse
Muhabbet, kalbin zaruretinde vazgeçilemeyen hikmetse
İşte o zaman düşünmek için biraz sabreyle ve öğrenmek meyliyle

Hani ne derler akıl asliye ise
Sermaye zaten halinde var olan kanaatin renginde şevkse
Sende biraz ihmal eyleme, nafile yere başkalarına asla gıpta etme

Bizzat sana tevdi edilene imren
Ve haline bahşedilen enginliğin ihtişamıyla aşkadır ibren
İdrakin fevkinde, irfanın feyziyle ihsan netliğinde baki muhayyilen

Onca zaman saklamıştım harımı
Kontrolsüz heyecan cenahında önüme sürülen serencamla
İbretamiz meramımla ve mefkuremin sağanağında bereketli umutla

Ruhumu teslim etmeden dem ile
Kalbimin sahibinden uzaklarda sefilliği yaşayan hiçliğimle
Halimde aşkın demini dilerim, hasretin netliğinde vuslatı hedeflerim

Gönlüme tebarüz eden şu fakirliğim
Acizliğimle netleşen niteliksiz ritimden solgun kalbim
Muhabbete meyleder ve yalnızca hamiyetli nefesleri özlemle seçer

Halin kadrinde artık kime ne der
Edebin kimyasından söz eder ve tefekkürü önceler
Muhayyilesiyle düşler içinde sürura ererek umutlar kuşağına meyleder



Mustafa CİLASUN