BABA ÖZLEMİ 11




Ablasına döndü,

“Bizde üstüne bir şeyler alalım, kaç beden olur” dedi.

Karar alındı, mesai bitimine kadar hastanede kalacaktı Mehmet babasının yanında. Akşam eve gidilecekti Mehmet geri geldiğinde durumu açıkladılar.

Kader ve ablası çarşıya çıktı, hem kendi alacaklarını aldılar, hem de Mehmet’e giyecekler alındı. Saat 5 gibi hastaneye geldiler. Doktor Mehmet’ i alıp hamama gitti. Kader ablası ile eve döndü. annesi ve halası evde idi. O günkü olayları bir çırpıda anlattı. Kader mutluluktan uçuyor, içi içine sığmıyor, şarkılar söylüyordu.

Halası

“ Deli kızım benim sen ne zaman akıllı olacaksın”

Kader halasına sarıldı,

“Benim iyi kalpli halacığım, ben kime çektim ki” dedi yanaklarından öperek “ birazcık senden almışım. Sende herkese yardım etmiyor mu sun”

Halası yardım derneklerinde üye idi. oda çok kişiye yardım ediyordu. Gülüştüler vakit epey olmuştu. Büyük babası gelmişti. Onları böyle sevinçli ve sofrayı da mükemmel görünce “ hayrola başka bir damat mı geliyor” demişti.

Kaderin yerinde duramaz bir hali vardı. ona da olayı anlattılar.

“Allah Allah dedi büyük baba kız ne bu heyecan”

“Bilmiyorum büyükbaba. Bu başka bir şey, bambaşka. Bu çocuğu görün bakalım, siz bir şey anlayacak mısınız” ?

Ablası lafa karıştı

“Bende birilerine benzettim ama çıkaramadım”

Zil çalmıştı. Kapıyı Kader açtı, gelen eniştesi ile Mehmet ti. Mehmet çok değişmişti. Gündüz ki kirli çocuk, son derece asil biri olmuştu yıkanıp giyinince. Hepsi ayakta karşıladı. Hoş geldiniz diye önce damatla sonra Mehmet’le tokalaştılar. Halası ve annesi bir an şaşkınlık geçirdiler Mehmet’,i görünce.

Mehmet, tıpkı babasına benziyordu, birazda Kadere. İki kadın şaşkın şaşkın birbirilerine baktılar. Büyükbaba anlamıştı şaşkınlıklarını. O da benzetmişti. Lafı karıştırdı.

“ Haydi sofraya ben acıktım”

Yemek biraz sesiz geçti. Mehmet Kaderin yanına oturmuştu. Karşıdan onlara bakan ikiz sanırdı. Birbirilerine o kadar çok benziyordu. Mehmet’e bazı sorular soruldu. Yanıtlarını alınca annesi, halası, büyükbabası belli etmek istemediler ama Mehmet’ in kim olduğunu tahmin etmek zordu. Çocuğa belli etmeden odalarına çekildiler. Kader sevinçten annesi şaşkınlıktan uyuyamadı.

Allah’ım nasıl olur, kız çocukları var diye evini terk eden baba oğlu olmuştu ama perişandı ne yapacağını bilemedi.

Ertesi gün görümcesi ile hastaneye gittiler. Görünmeden adama baktılar. Oydu ama çok zayıflamış, adeta tükenmiş biriydi. Mehmet’te doktorla beraber gitmiş babası oğlunu tanımakta zorluk çekmişti.

“Çok yakışıklı olmuş sun oğlum”

Oğlan olanları anlattı. Hasta adam ağlamaya başladı. Kim olduklarını tahmin etmişti. Oğluna bir şey deyemedi. Demek ki Kader o hiç görmediği istemediği kızı idi. Oğlu şaşkın ne olduğunu sordu. “ seni böyle görünce sevinçten ağladım” dedi.

Yıkılmış perişan olmuştu. Ne yapacak çocuklarının yüzüne nasıl bakacaktı, o, onları kız diye terk etmişti. O bu duygular içinde bocalarken, kapıdan Kader girdi. Elinde poşetler vardı, yanında da bir hasta bakıcı gülerek yanına geldi.

“Nasılsınız” dedi.

Kader hasta adamın elini tuttu,
“Bundan sonra daha iyi olacaksın artık seni bırakmayacağım”

“Neden kızım, neden bize bu kadar iyilik yapıyorsun az önce Mehmet geldi tanıyamadım. Onu giydirip, kuşatmışsın sağ ol. Allah razı olsun”

“Bilmiyorum” dedi Kader,

“Allah beni sizlere görünmez bağlarla bağladı. Ben sissiz yapamayacağım, onun için artık sizi bırakmam. Mehmet’te sende, bizim bir parçamız oldunuz”

Sonra hasta bakıcıya döndü,

“Hadi amcayı al banyoya götür, bir güzel yıkansın, üstünü değiştirsin, ben yine uğrarım”

Hasta adamın ellerini öptü,

“Gene geleceğim”

Deyip, eniştesinin yanına gitti. olanları anlattı, eniştesi biraz huylanmıştı. akşam ki durum onunda dikkatini çekmişti ama bir şey demedi. Kader gidince annesi, halası geldi. Doktor onları görünce şaşırdı. İlk defa geliyorlardı. Şaşkınlık içinde

“hoş geldiniz diyebildi”

İki kadın durumu doktora anlattılar.

“ Bu adam Kaderin kızların babası olabilirdi görmek istiyoruz yalnız o bizi görmesin” dediler.

Doktor kaderin gelip çamaşır getirdiğini banyo yapacağını anlattı.

“Bekleriz” dediler.

“Peki, o ise ne yapacaksınız”

“Bilmiyorum” dedi anne. hiç böyle bir şey düşünmemişti.

“Allahın işine bak, yıllar sonra sen gel de kızının karşısına çık, acaba tahmin ediyor mu” dediler.

Doktor,

“Ben bir ağzını yoklarım çıkıp da odaya”

Aradan zaman geçti. Doktor hasta adamın odasına girince çok şaşırdı.