Bugün! Bugün günlerden neydi? Bugün, yarın, öbür gün...

Aylardan hangi aydayız?

(Eylül diye fısıldadır bir ses.)

Sahi Eylüldeyiz!

Ağaçlar soyunmaya hazırlanıyor, yerler giyinmeye başlıyor. Rüzgarla birlikte birbirine değen yapraklar; Eylül tınısını dinletiyor. Kaçmak istiyorum, benliğimden. Eylül hüznü sarmaya başlıyor, ben daha kaçmayı düşünürken. Damarlarımda dolaşmaya başlıyor, vücudumda kıvrılarak en ince noktaları yakalıyor. Titretene kadar dolaşıyor. Eylül yağmuru sararken vücudumu, gözlerimden yaşlar süzülüyor.

Caddelere koşuyorum, yalnızlık senfonisi kulağımda. İnceden bir ses yankılanıyor boş sokaklarda.


"Caddelerde rüzgar, aklımda aşk var.
Gece yarısında eski yağmurlar
şarkı söylüyorlar sessiz usulca..."

Aklımda sen, caddelerde rüzgar, kulağımda sevda vaveylaları... Sararan yapraklarla örtüyorum, kuruyan düşlerimizi... Sonra bu ay’ı düşlüyorum düş’ümden uyanırken... Bir şarkı niyetiyle fısıldıyorum yanı başımdaki gölgeye..

Eylüller başkadır. Her defasında son/bahardır yüreğimde. Hüzne kapılır, dudaklarım titrer, gözlerim kararır, seni ararım. Gecelerim gündüz olur, ay ışığında! Bugün, yarın, öbür gün Eylül! Yüreğim yangın yeri, gözlerim gri bulutlu, ellerim katran karası... Gözlerime inen siyah perde, pamuktan örülmüş hassas yüreğim: Eylül tınısından!

Gölge ise sadece başını eğiyor...



<<< Ne “deniz özlemsiz”, ne “eylül aşksız” olabiliyor bu mevsim! >>>


# Eylül #