Biliyorum sen gideli çok oldu. Ama benden hiç gitmedin.
Annem, Zerrin in babası çok ağır. Büyük bir kalp krizi geçirmiş. Kalp kasında büyük bir yırtık varmış. Her an Zerrin i bırakıp gidecek gibi. Bugün 5. günü. Yaşam destek ünitesi almışlar ve uyutmuşlar.
Zerrin ile telefonda konuştum. Sesi bitkin, kendisi ise perişan. Babasına çok düşkündür bilirim. Yanında olabilmeyi istiyorum. Gidemiyorum. Ağlıyorum.
Annem, senin gittiğin günde sana gelmemiştim. Bu hafta yine her gün her daim seninleydim. Sensizliğimin doruklarında dolanıyorum. Korkularım var çokça. Ayaklarımın üzerinde durmaya çalışırken birde böylesine acılar omuzlarıma almakta zorlanıyorum.
Korkuyorum annem. Dizlerim titriyor, ellerim tutmuyor, sesim ise hep çatal çatal ağlamaklı çıkıyor.
Nasıl Zerrin e ortak olacağım. Derdini nasıl hafifleteceğim. Bana soruyor;
__Babamı solunum cihazına bağladılar, uyuttular. Onlar istedikleri zaman uyandırırlar ama babam kendisi uyanır mı Maviş? dedi.
Cevap veremedim. Ne diyeceğimi bilemedim annem. O da bende biliyoruz aslında cevabı. Ama bir umuda sarılmak istiyoruz. Tek söyleyebildiğim şey,
__Canım benim dua ediyorum ...
Sesim gitti. Devam edemedim. O da sustu annem. Annem nasıl yapacağım. Nasıl Zerrin ime yoldaş olacağım bu acısında.
Böyle bir sürü soru var işte.
Yanımda olsaydın da dizine başımı koyabilseydim. Kollarının arasında yeniden çocuk olabilseydim. Çok özledim seni çok. Yine içimdesin, yine bendesin, yine sen oldum.
Annem bir gece gel düşüme, öp okşa birde ;
__prensesim desen bana.
Annem çok özledim seni çok. Gel bu gece düşüme.
Seniçok özledim annem.