içim kırılgan bir mevsimin en son hal almış utanç duvarı sanki eriyip giden gençlik sonrasında arta kalan boşluklarda doldurmaya çalıştığım birkaç kontejyan hakkı bendeki
ne kadarda ugraşsam bir türlü sonunu getiremediğim bir kırmızı son sanki halının üstüne
basıp ohh çekenlerin inadına zıt yürüyüş şekli sanki ilerledikçe yorgunlugumun bir nebze daha artıgını hisseder gibiyim dokunaklı virajlı tebessümlü çıkarlarımın arasında hipnoz edilmiş bir gerçekle yüzyüzeyim sanki kendimi gizler oluşum birazda kendimden soguyuşuma önektir aslında kayıp gidende bunca aralıksız boşluklar arasında benim sana duydugum sevgi muhtaçlığı dır.. evet sana karşı bir duygu büyüttüm iliklerimde beynimde hatta gögsümün en derin bölgesinde sen vardın görüyor duyuyor seni anlıyor hissedebiliyordum ellerimi açıp sana koşmak sarılmak bagırırcasına sana olan sevgimi haykırmak istiyordum sana karşı oldukça tevazur bir o kadarda ihtiyacım vardı sen benim gözümde canlandırdıgım bir çok yaşama sebeplerinden bir çoğuydun anne yaşam ögüt can uçurtma rengarenk gökkuşagıydın benim hayatımın ilk saplantı temasıydın oysaki yaşanabilmesi gereken en güzel duygu yogunluguydun sana aşık birazda asık bakardı gözlerim ama seni sevmiş olacaktı ki yoklugunda enkaz yıgını gibi kalıveriyordu kimi zaman hatta çogu zaman sen çok büyük bir aşk olmuşsun bende ve bende fark ettim bunu sende ..