Ey sevgili duy sesimi!Belki bu sana son sözlerim..İyi dinle sözlerim canını acıtsa da sen sonuna kadar dinle..Şimdiye kadar anlayamamış olduğun sevgimi anlarsın belki..

Canımdın sen arkana bakmadan çekip gittiğin gün bile hala benim sevgilimdin.Sana hiç yalvarmadım.Kalbimi cam kırıklarıyla doldurduğun an bile karşında dimdik duruyordun.Sözlerin birer bıçak darbesi gibi bedenimi yaralarken kanayan yerlerimi gözyaşlarımla yıkadım.Nasıl bu hala geldin?Yoksa sen hep böylediydin de ben mi seni yanlış tanıdım ya da seni içimde o kadar büyüttüm ki kendi içimde yarattığım hayali bir sevgiliye mi aşık oldum?Seninle yaşadım şu hayatta yaşabileceğim ne varsa..Sevdim seni sevgimin karşılığını hiç beklemeden seni hiç sorgulamadan sevdim...Gözlerim yargılamadı sözlerim yaralamadı seni..Sen hiç inanmasan da ben hiç aldatmadım seni..Hayata inancını o kadar fazla kaybetmiştin ki bana bile inanmadın.Oysa ben seni bir çocuğun saf,bir annenin çıkarsız,bir dostun sorgusuz sevgisiyle sevdim..Seni sen olarak sevdim tüm hırçınlığına,hoyratlığına karşın..Sen kırdın ben topladım.Sen konuştun ben sustum..Sessiz kalışlarım korkaklığımdan değildi.Ben senden hiç korkmadım.Seni öyle çok sevdim ki sen benim için bir bedenden çıktın kimsenin göremediği büyülü bir ışık oldun.O ışıktı beni hayata bağlayan ayakta tutan.Sanma ki beni ayakta tutan bir koltuk değneği gibi gördüm seni.Sen beni hayata bağlayan canıma can katan bir ruhtun.Bir çınar ağacı gibi sağlamdı köklerin..Ben seni böyle sevdim ama sen anlamadın..

Şimdi gidiyorum.Senin gittiğinden daha uzaklara gidiyorum.Belki bir gün anlarsın ama özür için gelme bana bulamazsın.İşte o zaman başını gökyüzüne çevir yıldızlara bak oralarda bir yerlerde olacağım.Sana söz seni hep izleyeceğim.Omzumda dökemediğin gözyaşlarını denize bırak.Ben onları bir aşk şarabı gibi içerim.Artık söylencek bir şey kalmadı ey sevgili..Şimçdi gitmek vaktidir..HOŞÇA KAL..Gözbebeğim..HOŞÇAL KAL ey sevgili...