4 zindan karası duvar yahut demir parmaklıklar arasında geçen kısacık garip bir ömür ,fakat uzun yıllar boyu canını okumuş gibidir aslında.. Sessizligin ele aldığı bir ömür bu yaşadığım. Evet belki kendim seçtim ya da bir başkası seçtirdi. Bir şey iyi anlaşılmalıdır ki sessizliğim suskunluğum unutkanlığımdan değil , değişen hiç bir şeyin olmayışındandır.
Neden mi sessizlik, çünkü her şeyi aslında sen yapıyorsundur. her şeyin sebebi senin verdiğin anlamı olmayan karalardır.Yada her şey senin anlamsız anlamsız uzun düşüncelerinin ardından büyük bir umarsızlıkla içinde kalmış olduğun karasızlıktır.
Gecenin karanlığında bir hendeğe düşermiş gibi düştüm gerçeğin o buz gibi soğuk kollarına peki ya şimdi. Şimdi ne olacak bütün gerçekler beynimin ve kalbimin etrafını arsız sarmaşıklar gibi etraflıca çevirirse. Kalbimi mi kurtarmalıyım zehirli sarmaşıktan yoksa beynimi mi?