Sevgi; bizi sarıp sarmalayan, insanı insan yapan sıcacık bir duygudur. Fakat ele alıp o duyguyu inceleyemezsiniz. Ya da seyredemezsiniz. Sadece hislerinizle tanımlarsınız.

Sevginin yansıması ile yüzünüzde oluşan bir gülümseme sevginizi ifade eden bakışlardır. Bu bazen küçük bir çocuğa, annemize, babamıza, kardeşimize veya hiç tanımadığımız yolda yürüyen bir insana… Gönül kapımız olan gözlerimiz ile ifade ederiz çoğunlukla.

Ben, sevginin her türlü olumsuzluğu ortadan kaldıracağına inanan insanlardan biriyim. Bu inancımı da hiç yitirmeyeceğim ve yitirmemek için çaba gösteriyorum.

Hayat mücadelesinde hepimiz olumsuzluklardan bunaldığımız zamanlarda isyan ederiz. Yüzümüze yansır sıkıntılarımız. Üzüntülü anlarımızda, yaşamanın anlamsızlığı bizi sıkar ve boğulacakmış gibi duygulara kapılır yüreğimiz. O üzüntüler sona erdiğinde ise yeniden doğmuş gibi hissederiz. Çok sevindiğimiz zamanlarda da sanki kuş gibi hafif hissederiz kendimizi. Kanatlanır, uçarız havada. Bu iki duyguyu farklı zamanlarda yaşarız. Kişi aynı, zaman farklıdır.

Hepsinin ortak noktası da insan olmamızdır. Yüce yaratan, acıya da sevince de dayanıklı bir varlık olan insana bahşetmiştir bu dayanma gücünü. Hepiniz duymuşsunuzdur. Ben çocukluğumda büyüklerimden dinlediğim bir kıssadan hisseyi paylaşmak istiyorum sizlerle.

Önce Yüce yaratan hayvanlara vermiş acıyı, hayvanlar o kadar ses çıkarmışlar ki o sese hiçbir varlık dayanamamış. Sonra, dağlara, taşlara vermiş aynı acıyı. Onlar da acılarını birbirlerine vurarak atmaya çalışmışlar. Yeryüzü bu sarsıntıdan yerle bir olmuş. En son insanlara vermiş acıyı, insan önce üzülmüş fakat dayanmış. İyi gününü, kötü gününe katık etmiş ve şükretmiş.

Çünkü, yarattığı varlıkların içinde düşünen, hisseden, konuşan ve en donanımlı yarattığı varlık olan insan. İnsana ise bu özelliklerini mantıklı bir şekilde kullanmak düşüyor.

Çağımızın en büyük sorunu ise birbirimizi anlayamamak, empati kuramamak, en önemlisi de sevginin azalması. Allah kimsenin yüreğinden, sevgiyi,sevmeyi eksik etmesin. Sevgi, her kapıyı açan bir anahtardır. Yeter ki o anahtarı kullanmayı bilelim.

Yüzümüzden gülümseme, kalbimizden sevgi eksik olmasın.