GALİBA...
İKLİMİNİ TAM KESTİREMEDİĞİNİZ BİR COĞRAFYA...
ETRAFINIZDAKİ İNSANLARLA ANLAŞAMIYORSUNUZ ÇÜNKÜ ’YABANCI BİR DİL’DİR KONUŞTUĞUNUZ...
LAKİN BİR ZAMAN GÖZLERİNİZİ AÇTIĞINIZDA KALBİNİZİN TİTREŞİMLERİNİN ARTTIĞINI , YÜZÜNÜZDEKİ GÖKKUŞAĞININ GÜLÜMSEDİĞİNİ, ELLERİNİZİN KALEMİ DAHA BİR İŞTAHLA TUTUP ’YAZI’ İÇİN YANIP TUTUŞURSUNUZ...
SİHİRLİ BİR SÖZCÜK TAM DA O AN DÜŞÜVERİR ZİHNİNİZE...
İÇİNİZDEN BİR SES ’GALİBA’DER...
HINZIR BİR ÇAPKIN DEĞİLSİNİZDİR AMA RUHUNUZU-ÇOKTANDIR KARANLIK- BİR ÖRÜMCEKAĞI GİBİ ÖREN DUYGUYLA YÜZLEŞMEK ZORUNDA KALIRSINIZ...
BUNUN TARİFİ NEDİR ? BU LEZZETLİ, ÖNÜNE BETONDAN BİR SET ÇEKEMEDİĞİNİZ DUYGUNUN NEDİR SÖZCÜK KARŞILIĞI? AKLIN BİR MEYVASI MIDIR , YOKSA KALBİNİZİN İÇİNDE İSTEMEDİĞİNİZ HALDE YETİŞEN BİR ’AYRIKOTU’ MUDUR?
İÇİNİZDE ’ŞÜPHE’, ’KIVILCIM’, ’ATEŞ’, NE DERSENİZ ’O’ DÜŞMÜŞTÜR BİR KERE. ’O’ DEDİĞİNİZ MAHREM DÜNYANIZA USUL USUL YAKLAŞAN KADİFE BİR ’EL’ DİR...
HAYATA GARİP BİR ŞEKİLDE VEDA EDEN ŞAİRİN DİZELERİ DUYGULARINIZI BİRAZ OLSUN ÇIKARIR ORTAYA: ’...ANAMIN BIRAKTIĞI YERDEN SARIL BANA.
SEVGİDEN CAYDIĞIM YERDE DARIL BANA .’
ELİNİZDEKİ FOTOĞRAF BAKARSINIZ ’O’NU O ’AYRINTIYI’ FARK EDERSİNİZ...
GALİBA DERSİNİZ ARTIK BAMBAŞKA BİR İNSANIM BEN ...
YAĞMUR DAMLACIKLARI TAZE BAHAR ÇİÇEKLERİNİN ÜZERİNE USULCA DÜŞERKEN SİZ UNUTAMADIĞINIZ ŞAİRE YÜREKTEN BİR SÖZ VERİRSİNİZ: BU VAKİTTEN SONRA CAYMACA FALAN YOK, SEN DE SÖYLE SEVGİLİYE NE OLUR DARILMASIN BANA...
AMA NE OLUR SÖZ VER BANA...