İş dünyası başlığını attıktan sonra, neler yazacağımın planlamasını yaptım, şimdi geriye kalan tek şeyi; düşüncelerimi kağıda dökmeye başlıyorum...
Öncelikle bu hoyrat dünyanın neresinden bahsedecek diyenler vardır aranızda. Cevabını vereyim; yazacağım şeyler tamamen insani, ahlaki ve toplumsal çöküşün ürünüdür. Bu cümlemi okuyanlar neler yazacağımı tahmin etmeye başlamıştır bile. Belkide neler yazacağımı düşündüğü için yazımı okumaya gerek bile duymayacaklardır. Ama bence her anlamlı cümlelerin okunmaya ihtiyacı var. Önce şöyle bir hayal edin, sıradan bir özel şirket personelisiniz ya da işi biraz abartalım, sıradan demeyelimde plaza gibi bir yerde personelsiniz diyelim. Soranlara anlattığınız şeyleride şunların olduğunu varsayalım; “Sabah servisle gidiyorum, çok rahat masa başı bir işim var, evimede yakın üstelik.” Dışarıdan ne kadar güzel görünüyor değil mi ? Belki bunu anlattığınız biri bir an için bile olsa sizin yerinizde olmak için can atacak, Ah birde diğer şartları bir anlatsanız... Gittikçe küreselleşen dünyadan bahsediyor herkes, güçlü olanın güçsüzü ezdiği, adeta gökten yağmur boşalırcasına yağan emirler, her an tetikte olmak ve buna benzer şeyler... Belki bunlarıda anlatsanız karşınızdaki insan kendi çalıştığı işten bile soğuyabilir. Gelelim asıl meseleye, bu kadar zorluğa katlanmak için kendi halinizde yaşıyor olabilirsiniz, kimseye sataşmıyor, işini düzgün yapmaya çalışıyor, hatta işinizde başarılı biri bile olsanız, sadece bunların yetmediğini herkes gibi sizde biliyorsunuz sonuçta, siz ne kadar başarılı olursanız olun bir üst makamda olan siz değil falanca beyin, falanca yeğenidir. Bu düzen artık sabitleşmiş, bundan sonrada asla değişmez diyen insanlar bence artık haklılar. Benimki ne yılma, ne bıkkınlık, ne de vazgeçme, ben bu durumu şuna benzetiyorum; Bataklığa düşmüş bir insanın başında durup ona hadi oradan çık demek gibi bir şey. O çırpındıkça batar çünkü o vazgeçmez ama bu dünyada çırpınmadan batmayanlar her zaman falanca beyin,hanımın falanca yeğenidir...!


Gökhan DEMİR