Ben,gecenin gümüş kanatlarını,ay ışığına bağlamadım hiçbir zaman.Ben, ay ışığı olmadığı zamanlarda da gecenin gümüş kanatlarını gördüm ve ona tutunmayı başarabildim. Derin çukurlara düşerken bile çıkabileceğimi hayal ettim. Ne kadar karanlık olsa da etrafım, aydınlığı yakalayabildim.Umutlarımı hep canlı tuttum. Sıcaktan bunalanlara,kendi gölgemi sundum; ama başkalarının gölgelerine hiç sığınmadım.Ben, ben oldum;başka kalıplara sığmak için uğraşmadım.

Ben kalbine kin tohumları ekenlerden olmadım. Ben, her şeyi, Allah yarattığı için sevdim;karşılık beklemedim.
Ben, ben oldum.Yüreğim ne söylediyse o düştü dilime.Neyi sunmak istediysem o vardı elimde…

Varsın saçlarıma dokunmasın bahar yelleri.Varsın salmasın kokularını çiçekler.Varsın söylemesin kuşlar şarkılarını benim için.Yüreğimde bahar yelleri zaten eser.
İçimde çağlayanların serinliği,yüreğimde en ulvî duygu olan sevgi olduktan sonra... Ne değişir ki hayatımda…


ÜLKÜ DUYSAK