Gençliğimi bir yaralı Bıldırcın kanadında unuttum,Çocukluğumun öfkeli beklentilerini de bir Avcının gözlerinde.Uzak Denizleri aştım da geldim...Bir merhaba yok mu?Vedasız gitmiştim kan uykuların düşlerin de.Düşte bitti...İşte geldim duruyorum Vakitsiz ayrılışların kapısında.Tüm kanatları kırdım da geldim,başka bir Uçuş yok.Yok serpilirken Göğe ,Mavilikler üstünden bakmak yaşama.Yaşam ki Rüzgara atılmış Buğday tanesi şimdi;İri olan kalır harman yerinde.Tütsüledim de geldim,tütsülendim de tüm acıların çığlığını astığım dalları.Islak bırakma onları Belki yine yatarım avuçlarının Bülbül Yuvasın da.

Ben ki Silüetimi hala ,mürekkep kokan eski gazete parçalarından yırtarak-yapıştırarak çiziyorum.Tutkalım yok elimde.Yırtılan her parça yapışmıyor,elimde kalıyor.Tekrar tekrar sonu gelmez tekrarlardan sonra,bir usanç kaplıyor benliğimi.Gel elimde kalmasın silüetim.Islaklık sadece yüreğimde ki bir kederin yarasıdır:o ki boğazıma yapışır,yutmaya çalışırım yutamam.Düğümlenir kalır oramda.Bir karabasan sessizliği kadar acımasız.Öyle ki ...bağır bağır bağırıyorsun sesine başka bir ses ulaşmıyor;sesini başka bir sese katamıyorsun.HER PARÇALANIŞ BİRAZ DAHA YAKINLAŞTIRIR YOK OLUŞU .Ayrılık dudaklarımdan düşüremediğim bir Tren düdüğü şimdi.Ve sen çekip gidiyorsun bir çift söz etmeden .Hesapsız Kitapsız.Dönüp ardına bile bakmadan .Ama biliyorum çıkarken asık bıraktığın sevda bulutlarında ki Cemalini.