Bacı o günü çok iyi hatırlıyorum. işbirlikçiler beni bir sürü iftiralar dizerek isipiyon etmişler ve askerler de evimizi iğneden ipliğe kadar aramışlardı.çok çileli günlerdi.bizi biz yapan ve insanı insan olduğu için seven yönümüzü geliştirdi.sınıfsız ve sınırsız bir dünya için ne çok çalışmamımz gerektiğini anladık.güzel bir paylaşımdı.seninle iftihar ediyorum.Abin...

ilk olması önemli değil içten olması önemli.O yaşanan anı yakalayabildim.
Sevgimle.

Senin köyde olanlar sanki benim köyümde olmadımı değerli dost.ÇORUM ALACA

Burası anadolunun göbeği hemde.Umarım artık son bulur bu acılar

bizimkiler "êskerê rumi" derlerdi
tavırları bildik tanıdık
hatta bunla ilgili ağıtlar da vardı
ör. "êgit kuştın nav malanda
negri negri dayê negri

.
.
..." diye devam eder.

ama şimdiye kadar o oyunun sadece köyümüzde oynandığını zannediyordum.

beğeniyle okudum
kutluyorum
saygılarımla

:))) evet haklısınız ve ne yazık ki bu benim ve benim gibi bir çok çocuğun yaşadığı gerçekler... Saygıyla...

ya hacer hanım allah sizden razı olsun bu güzel öyküyü paylaştığın için kurşun diye el taşları vay be :):)):):) cok güzel bir an olmalı

hep ablam onlarda oynardı el taşları ,,,

saygılar

Ben, beş yaşındayım, ablam, sekiz yaşında.
Neredeyse ayda bir kez yeşil giyimli adamlar.(Asker) Evimize gelip bütün evi darmaduman edip gidiyorlardı…
Dedim ya çocuktuk. Annem yeşil kıyafetli adamlar diyordu çünkü asker dediği zaman kuzenim korkup bayılıyordu…
Bizim çocukken en değerli oyuncaklarımızdan biri el taşlarımızdı… Küçük taşları toplayıp el taşı oynardık, sonra da onları kimsenin bulamayacağı yerlere saklardır…

Gene bir gün yeşil kıyafetli adamlar geldi bütün evi dağıttıktan sonra tam gitmek üzereyken bir bağırdı komutanım buldum… Komutan, iyi bir iş başarmış edasıyla bir koşu askerinin yanına gitti duvar deliğinden bir çorap içinde bağlı bir şeyler bulmuştu asker, muhtemelen kurşundu… Biz bir kenarda gülümseyen gözlerle izliyoruz. Annem şaşkın ne bulmuş olabilirler ki! Neyse komutan çorabın içindekileri boşalttı bizim meşhur ve değerli el taşlarımızdı buldukları… Annem gülmeye başladı tabi biz de….



.........................................

hacer dostum,,,

öykünü az tutmuşsun.

biraz daha uzatsan harika bir öykü çıkar.

aynı durumları ben de yaşadım
mardinimde
köyümde.

saygımla.

hacer ilk öykün olmasına rağmen güzeldi.. özellikle yeşil elbiseli adamları, büyüklerinden daha iyi analiz etmişsin...tebrikler...