Zamanlı zamansız gidip gelişlerin var ya,ayak sesini her duyduğumda kalbimde ki çırpınış,anla diye manalı manalı gözlerinin içine bakışım,umutsuzca yarınlarıma koyamadığım,gözyaşlarımı içime akıtıp orada sakladığım sevgim var ya her geçen gün büyüyor.Büyüdükçe okyanusa dönüşüyor adeta sonunu bulamayacağımdan korktuğum,en önemlisi hayatımda yarım kalan herşey gibi yarım kalacağından emin,her kurduğum hayalde gölge gibi peşimi bırakmayan acılar,işte ondan tüm bu sessizliğim.Sonunu getiremeyeceğim kadar çok kelime var oysa ki sana söylemek istediğim...
İlk kez bir insanın hayatına girmekten korkuyorum,ilk kez birini bu kadar çok düşünüyorum.Çünkü hayatına girdiğim insanlarda,onlarda bende derin yaralar bıraktılar.Artık ne yaralanmak istiyorum nede yaralamak,ne ağlamak istiyorum nede ağlatmak.Ben senelerdir yaptığım hataların diyetini ödüyorum bitmedi bu diyet biliyorum ki bitmeyecek ve senin hiçbir zaman seni sevdiğimden,sen açken aç kaldığımdan uykusuzken uyumadığımdan haberin olmayacak.Olsunda istemem zaten benim için o kadar değerlisin ki ..Kalbinin her heyecanla çarptığında dudaklarında ki titreyişten anlıyorum ya,seninde bana karşı birşeyler hissettiğini o yetiyor bana fazlasını istemeye hakkım yok.Oysaki ne çok isterdim korkusuzca gözlerinin içine bakabilmeyi,sevgiyle sevgi dolu sözcüklerle süslemeyi hayatını,teninin sıcaklığını hissedip her hissettiğimde duyduğun heyecanı duyabilmeyi ne çok isterdim ben seni...
ÖMÜR BOYU YANINDA OLABİLMEYİ