Sevdam ! Bu sana kimbilir kaçıncı yazdığım mektup. Sayfalarca, mektup yazıyorum sana. Hasretim, gözyaşlarımla akıyor beyaz sayfaya. Sana, hayatımı anlatıyorum satırlarımda.Kendime bile itiraf edemediğim duygularımı aktarıyorum o mektuplarda. Hayallerimi gizliyorum o satırların arasına.

Sana demiştim ya, “ Ben, seni sevmekten vazgeçemem “ Diye. Evet ! Vazgeçemedim sevdam. Aradan yıllar geçmesine rağmen vazgeçemedim. Çok istedim aslında, seni unutmayı... Acı çekmemeyi.... O kadar çok istedim ki. Beynim çok istemesine rağmen kalbim kabul etmedi bu isteği.

Hani çok sevdiğimiz, o çay bahçesi vardı ya ! Çınar ağaçlarının altındaki çay bahçesi. En güzel günlerimizi geçirdiğimiz o çay bahçesi....Yakınından bile geçemiyorum artık. Yüreğimdeki yara kanıyor. Bana seni hatırlatıyor.

Aşk’ ı seninle tatmıştım. İlk kez, aşk’ ı filmlerin dışında, duygularımda tanımlamıştım. Kalbim, her zamankinden daha hızlı atmaya başlamıştı. Gecem, gündüzüm hep seninle doluydu.

Gururumu ayaklar altına alarak, yalvarmıştım. Gitme! Beni sensiz bırakma. Beni, benimle bırakma demiştim. Sen, kulaklarını tıkamıştın haykırışlarıma. Hiç mi önemi yoktu. Yaşadıklarımızın. Hiç mi kalbinin içine giremedim.

Unutmuşum. Kendi etrafına ördüğün zırhı. Çok istemiştim o zırhın dışına çıkmanı. Zorluyordum seni, kızdırıyordum özellikle. Kırmanı sağlarım sanmıştım. Ama başaramadım.
Bu uğurda seni kaybettim. Benden iyice uzaklaştın. Seni, boğduğumu düşündün ve uzaklaştın.

Halbuki, ben seni özgürlüğe kavuşturmak için istemiştim o zırhtan kurtulmanı. Ruhun hafifleyecekti. Yüzündeki gülümseme, aydınlatacaktı dünyayı. Hayata daha güzel ve olumlu bakacaktı gözlerin.

Kendimi hiç düşünmedim Sevdam. Hep seni düşündüm. Sevgimi karşılıksız verdim sana. Karşılığının hesabını yapmadan. Sevgi emek ister sevdam. Ben emek tohumlarını ektim. Bir gün elbet filiz verecek. O günü sabırla bekliyorum. Doksan yaşıma gelsem bile. Bekleyeceğim seni sevdam. Aynı kalp atışları ve aynı sıcaklıkla.....