Hayellerimide yanına alıp gittin.Giderken bir elveda bile demedin bilmiyorum.Hak ettimmi bu yalnızlığı hayat bana ne kadar güveniyorsa bende bende, sana o kadar güveniyordum.Mutlu olmaktan geçdim.Ama mutlu ettiğimi sanıyodum yada, belkide bana öyle geliyordu.İstediğim o kadar çok şey değil aslında sadece kalbinden gelebilecek bir tebessüm ama bu bile çokdu dimi belkide hak etmediğimi düşünüyordun.Çokda bi önemi kalmadı, artık sen kendi yolunu çizdin ama ben kendi yolumu çizemedim.Sevebilecek ağladığında mutlu olduğunda bunu haykıracak biri daima yanında var dimi ’cem’ olmasa bile hayatımda bi başkası olur.Bunu sana defalarca söyledim ama inanmadın yada inanmak istemedin bu can nefes aldığı sürece kalbim senin uğruna attığı sürece hayatımda bir başkası olursa bile senin yerini alamıyacak.Bunun sorumlusu belkide benimdir sana fazla bağlanmam uğrunda herşeyden vaz geçmem! Yaşamak eyerki böyle birşeyse ben yaşamıyorum, ve artık verdiğim bi karar beni senden dahada uzaklaşdırdı.Neydi o biliyormusun? yıllar önce yapamadığımı şimdi yapıyorum, okumak yada okuyabilmek için uğraşmak işte bu hayatta 2’i yannışım oldu.Bir seni sevdim iki okuldan ayrıldım.Belki çok geç oldu belkide çok erken farkına varıp devam ettim.Mutluda olsam mutsuzda olsam ömrümün sonuna kadar yaşattığın acıyı ekeceğimide bilsem halen seni seviyorum.Ve yaşattığın herşey için hüzün olsun gözyaşı olsun hepsi için, çok tşk ederim.Şimdi siz söyleyin "Yaşamakmı daha zor yoksa ölümü beklemekmi" yalancı bahar geride kaldı artık sevmek bu kadar zormuydu??? . . . sevgilerimle