SUCUK EKMEKLİ BAYRAMLAR !...

Değerli okurlarım, öncelikle geçmiş bayramınızı kutlar, her gününüzün bayram tadında geçmesi dileklerimi iletirim.

Sizlerle paylaşmak istediğim bayram anılarım, çok değil, bundan 30-35 yıl öncesine ait. 10-15 yaşlarındayken en büyük zevkimiz, benim ve arkadaşlarımın, bayramda (şimdilerde artık masal gibi gelen) bakkaldan Pazar ekmeği alıp, yine bakkal dükkanının önündeki, ortası irice bir patatesin sığacağı kadar oyulmuş oturak taşında, ispirto ateşinde sucuk pişirip, ekmeğin arasına koyarak yemekti. Neden bayramda diye sorarsanız, başka zaman o yaşlardayken elimizde bu zevki yaşayacak harçlığımız olmazdı da ondan.

Pazar ekmeği dediğimiz de ; ben köy çocuğuyum, şimdi fırınlardan aldığımız ekmek o zamanlar Malkara’dan gelirdi. Yani köyde fırın yoktu, malum herkes kendi ekmeğini kendi evindeki fırınında pişirirdi.

Bayramdan bayrama dediğim gibi elimize geçen paralarla yaptığımız bu şölen, şimdilerde hafızamızda kalan tek eğlenceydi işte. Hani şimdilerde her şeyden şikâyet ediyoruz ya, her şey ateş pahası diyoruz, açlık diyoruz ya; hani bir kıyas edersek, asıl yokluk o zamanlar vardı denebilir.

Ama işin bir başka yönü de şu ki; evet o zaman yoksulluk daha fazlaydı belki ama, toplum katmanları arasındaki gelir dağılımı adaletsizliği asla bu kadar değildi. Örnek vermek gerekirse, Orta Direk diye tabir edilen bir kesim vardı ki, artık ne direği kaldı ne ortası, selâmünaleyküm, mevtâ oldu.

Hani Başbakanımız her konuşmasında hatırlatıyor ya bize; “nerdeeeeeen nereye geldik” diye!... İşte ordaaaaaan buraya geldik. Hiç olmazsa o zamanlar fakirse herkes fakirdi. Şimdi ise fakir yok, aç var. Yani olanında .ok gibi para var, olmayanda hiç yok. Gelirin ne adaleti var, ne asaleti. Ramazan geldikçe toplumun dini duygularını sömürüp, üç-beş garip gurebayı doyurduğunu zanneden zümre peydah oldu. Ondan bundan çalanlar, Ramazanda hayırsever diye anılır oldu. Neyse girmeyelim bu konulara şimdi, yoksa çıkılası değil.

Şimdiki bayramların tatil gibi algılandığını, bunun da yanlış olduğunu vurguluyor saygıdeğer din âlimlerimiz. İyi de o bayramda tatile kimler gidebiliyor, hangi parayla? Bence bundan da bahsetmek gerek. Bu kadar adaletsiz bir gelir dağılımı yaşanan bir ülkede, kimler bayramlarda tatile gidebiliyor? Ya da, madalyonun bir başka yüzü de şu değil mi; sırf bayramda birilerinden, onları ağırlayamamaktan dolayı ezilmemek için kaçmaktan yana tercih kullanmak zorunda kalanlar yok mu?

Kapısına harçlık için gelen çocuklara kapısını açmamak, davulcuya bahşiş vermemek için (olmadığı için tabii ki) kapıyı açmamak, son yılların ayıplarından değil mi?. Sonra Başbakanımız ahkâm kesiyor; “nerdeeeeeen nereye geldik !...”

Evet, biz farkındayız nerden nereye geldiğimizin de, acaba oralardan buralara bizi getirenler farkında mı, o tartışılır işte…
Geçmiş bayramınız kutlu olsun tekrar.

Beytullah ARABACI - 23.09.2009