Beni,bizi çiğnediğin kaldırım taşlarını söküp git bu şehirden,ben geceyi yüreğime doldurup bu şehir olurum,zehirini damarlarıma karıştırıp bir kibritte alev alev yakarım...
SEN KÜLLERİMİ İHANETİNE BASIP GİT...
Ömründe bir birikinti bile oluşturmayacak umutlarımı çalışını düşünüp,siyah anlamlar yüklüyorum yanlışlarına,karanlıklar içimi sızlatıyor,öfkeli yüreğim kudurmasın diye ihanetinden,geceli gündüzlü uykularıma vedaları yüklüyorum,sabırlarımı ekliyorum siyahlarıma...ki bilirsin nefesim gibidir renklerin en asili,siyahlar bile ihanetinin yanında beyaz kalıyor...
Sevginin harflerini çıkarıyorum alfabemden...Bi Ö,bi F,birde K ve E kalıyor,sadece ÖFKE...
İhanetini taşıyorum şimdi,bir kurşun gibi yüreğimde...
İnanırdımki,sözün geçmeli yare,kar etmeli! Onada geçmiyorsa sözün,kar etmiyorsa yüreğinde saklamamalı,yırtıp atmalı...Sığmıyorsa bir erkeğin yüreği,bir kadının yüreğine,vedaları hiç sevmeyen ama nasibine hep vedalar düşen bu adam uçup gitmeli,hiç bilmediği yerlere...

Ve ertesigün..

Bu akşam birtek kendimi alıp çıktım sokağa,düşünmekten korkmadığımı söyledim içime,yürüdüm ki yürümek düşünmek istemektir birazda...birazda ağladım utanmadan,bu şehir yabancım deil,bilir beni...
Silerken avuç içlerimle yüreğimin nemini,yaşlı bir amca geçti yanımdan,bir gençlik fırtınası sandı belliki gözlerimdeki elemi...
Cenazesi olan evlerin sakinlerine haktır en çok gözyaşı,uluorta ağlamaklıdır onlar,herkes bilir ’’ÖLEN VAR’’ ve ölülere ağlanmalıdır bir tek çıldırarak!..
Evet hakkım,içimde cenazem var...

Ve sabaha karşı...

Sıklaştırdım adımlarımı,yetişmeliydim sabah ezanına,ALLAH a açılan avuçlar boş yumulmazmış saladan sonra,bir an durdum caminin avlusunda,musalla taşında bir mefta yumdum gözlerimi unuttum kendimi,geçmişimi ve geleceğimi...
Sıkı bağlasınlar gözlerimi,görürsem tanrım musalla taşından kaldırırım kendimi,yağmur tadında rahmet bulanan yaşları taşısınlar melekler gözlerimden,göğünden akan sularla yıkanmalıyım,guslüm yarım kalmamalı!..
Sen nesinki bana sevgili,ölümü isteyip sonra dirilişime duacıyım ben...Şimdi hangimiz hangimizin katili,gömüldüğüm her yanım ölü toprağın...
Sahi,ben ölürsem içinemi gömersin...

Ve sonrası...

Şimdi saçlarımı kırbaçlasın rüzgar,beynimi okusun.Kentlerde mahşer provaları yaşansın,farkında dahi değiliz farkına bile varamadıklarımızın,her küfür mübah dilimizde eğer AŞK adıyla başlıyorsa,sevdaya haram kılınmışım...
Beni düşün artık hesaptan,nasıl olsa tutarım birgün yine ellerinizden.Ağzını aşk adına oynatanlar neyi biliyorlar sadakat adına...
Yetim geldilerde yanıma,yetinmediler verdiklerimle,oysa kendimden,içimden vermiştim yetinsinler diye.Yinede okşadım saçlarını,ne çok bekledim bir EYVALLAH ın dudaklarından çıkmasını...
Düşündüm en sonunda,kimin ahına müstahaktım,anladımki imtihandaydım,canım yanmalıydı,alınmalıydı ahım,yanmalıydı ciğerim,çünkü ihanet edenlere haktı cehennem...

Ve son söz...

Bedeli var,veresiye tükettiğin her günümün,sen nesinki göremiyorsun aslını,ihaneti yaşatana sevgisizlik baki...
Yine müptelayım biline,lakin yüreğimdeki bana benzeyen aşka,bir kitapsız uğruna candan geçmek yakışmaz bana,ki aşk aklı inkardan sorguda...


GERİ SAYIN,DÜŞÜN BENİ HESAPTAN!
KOLAYDI ÖLMEK BELKİ BİR AŞKTAN,
BEN ZORA KOŞTUM ÖMRÜMÜ YAŞIYORUM,SİL BAŞTAN!...

MELİH-22-9-2007