Bu kaçıncı hüküm, hakkımda verdiğin ey yar!...Hangi demdeyiz,zamanın neresinde? Takvimler infaz gününü göstermekte.Bitmedi verdiğin cezalar, çektiğim yalnızlıklar.Sen hakimsin ben sanık.Yüreğimin cılız tiktakları ve rengini yitiren gözlerim bu mahkemeye tanık.
Oysa,benden çevirdiğin gönlün için;
Yelkovanın yoldaşı oldum akrebi kovaladım.Leyle’ ya meydan okudum,yandıkça yandım.Fuzuli`yle atıştım,Şem`e danıştım.

Beni unuttum,gözlerinde deryaya daldım.


"beni candan usandirdi,yar cefa dan usanmaz mi
felekler yandi ahimdan,muradim semmi yanmaz mi.."
dedim...

Oysa,sen;
Zaten üç paralık değil miydi,yüreğindeki sevda,onu da harcadın bir para,iki para...Ve işte bir ceza daha...

Şimdi;
Parmaklarının arasından kayıp giden kırmızı balonun ardından bakakalan küçük bir kız misali şu gönlüm.
İfadem alınmamış,hükmüm verilmiş.Kalabalıklar içinde zindanlardayım.Ne bir noktaya yakın ne bir noktadan uzağım. Bilmem kaç bilinmeyenli bir denklemim.Yusuf’un kuyusunda mıyım,yoksa yunusun karnında mı?Muammayım...

Artık hiç değilse itiraz hakkımı kullanayım.

Neredeysen gel,yar`lıktan azad ettiğim ey yar!
Al paramparça olmuş bu yüreği
İster duvardan duvara vur!
İster yak küllerini savur,
Kes hayat iplerimi!
Celladım ol!
Son isteğimi sorma
Kes!
Kes hadi durma!
Ama,keserken bari tut
Halatla bağladığın
Şu bomboş ellerimi...