Sonbahar ...


Daha ne kadar sonbahar olabilir?
Daha ne kadar dinginlesir icim?
Daha ne kadar sessizce yasanir bu coskunluk?

Seni tuttugum yuregim sicacik, kestaneli bir soba gibi citir citir....
Gozlerimi kapattigim an gordugum bir kac kisiyi geri getiremiyecegim .Yiginla sozcukle birlikte ozlemekten yorgun yuruyorum. Ne farkim var simdi surada durmus agaca bakan yasli ve birakilmis kadindan...
Yuruyor olmam mi beni daha canli yapan; kim cikicak ki yururken yoluma. Biriyle goz goze gelmek mi? Beni ben yapicak; duydugum her soze inandigim, duyamadiklarima da kendimi ikna ettigim bir yoldayim ben.
Her gece saclarimin arasindan icimdeki sakin ve temiz koye bakip yildizlari sayacagim ben. Uyurken mutluluk icinde seyrettigim aksam olmiyacak hicbir gun.