Ölüm....ne zaman bu konuyla ilgili birşeyler okusam,bilinmezliği anlatılır,dini yönden tanımları vardır.Genelde canlılar korkarmış ölümden.Sebeb;bilinmeyen şeylerin korkutmasıda derler.En güzel yanı tekrarı olmamasıymış...
Ben son yıllarda hiç de korkmadan istiyorum ölmeyi.Hemde bir insanın susaması gibi ihtiyaç duyuyorum.
Çaresizlik içinde olduğumdan mı?Hayır.Çok mu büyük derdim var?Hayır.Peki neden istediğimi soruyorum kendime.Yaşamaktan usandım sanırım.Bu yaşıma geldim yüzdeye vurdum.Nefes aldığım günlerinin toplamının %1 kadar ancak gülüp mutlu olmuşumdur.Eee o zaman?perşembenin gelişi çarşambadan bellidir diyorum belkide.Bundan sonra ne beni mutlu edecekki?Yada yaşlılığımda kim beni bağrına basıp,sahiplenir?
İşte en sevdiğim ve istediğim ölüm bu aralar.Sessiz sedasız gitmeli...Allah onaylamalı bu isteğimi.Hazırım her hesaba,her azaba.Günahsızlıktan mı bu cesaret?Hâşa Allah bilir onu.Tabiki vardır günâhlarım.Ne kadar günâh işlemişsemde hazırım cezâsına katlanmaya.
Peki bana acı verenler ne yapıyordur?Çocukluğumu zehredenler,gençliğimi harcayanlar,kadınlığımı şiddetle süsleyenler?Onlar ne yaparlar?
Ben hakkımı helâl eder miyim?Şİmdi bu yazımı okuyanlar"bunu neden yazmış"diyebilirler.Ben hüznümüde,özlemlerimide yeri geldi yazdım burada.Buda bana dair bir duyguydu,istekdi..Kimsem yok karşıma alıpta anlatayım içimdekileri.Öyle dobra dostlarımda olmadı,"hâtâlısın suç sende"deyip eleştirsin.
Tek anlatabileceğim yer burası...Belki benim gibi birileri daha çıkar."Bende böyleydim,şöyle oldu da fikrimden caydım "der.Ya da bir diğer kalem dostum"heyy dur bakalım bu kaçmak,kolayı dilemek"der.
Kim ne derse kâbulum.İçimdeki bu ölüm aşkını dindiremiyorum ne yapsam.Allahın onaylamasını dilemekten başkada yapacak şeyim yok.Beni gülümsetecek pek birşey yok artık.
Kimi isyânkarlık diyebilir,yine de eğrisiyle doğrusuyla paylaşmak istedim.