Vakti zamanında Osmanlı topraklarına ait olan Selanikde genç bir kız yaşıyormuş,ve bir delikanlıyla birbirlerini çok seviyorlarmış..
Genç kızın ailesi ozamanlar hali vakti oldukça iyi,ve tanınan bir aileymiş...Onu seven genç delikanlı ise tersine orta halli ancak geçinebilen biriymiş....Birbirlerini çok seviyorlarya, birgün delikanlı kızın ailesine ailesini gönderip kızı istetmiş,ama kızın ailesi kızlarını vermeye yanaşmamış bu delikanlıya ve de vermemişler...Kızlarını durumu daha iyi,kendilerine daha uygun olduğunu düşündükleri bir başka delikanlıya vermişler ve evlendirmişler...
Kızı seven delikanlı ise bunun üzerine üzüntüsünden,çektiği sevda acısından oralarda kalamamış ve ozamanlar bir gemiyle Amerikaya gitmenin yolunu bulup Amerikaya gitmiş...
Kız bir zaman sonra hamile kalıp bir erkek çocuğu dünyaya getirmiş,getirmiş ama bebeği daha bir kaç aylıkken eşini kaybetmiş,bebeğiyle başbaşa kalmış...
Gel zaman,git zaman Selanikten bir başka kişide Amerikaya gitmiş iş için..Orada dolaşırken birgün kızı seven delikanlıyla karşılaşmış tesadüfen,aynı memleketli olduklarından birbirlerini görünce çok sevinip sarmaş dolaş olmuşlar bir anda, ve sohbet uzadıkça uzamış,konu oradan oraya derken diğer adam memlekette olanları anlatıyormuş ve delikanlıya senin sevdiğin kızın eşi öldü diye söyleyivermiş....
Bunu duyan delikanlı hemen Amerikadan ayrılıp Selaniğe geri dönmüş ve sevdiği kızı bulup onunla evlenmiş bu sefer.....
Evlendikten bir kaç ay sonrada Türkiyeye göçler çoğalmış ve bu küçük ailede bütün mal varlıklarını bırakıp,Türkiyeye göçmüş tabii...
Bu birbirlerini çok seven ve bunca ayrılığa rağmen sevgilerini yüreklerinde taşıyan,birbirlerinin sevgisinden vazgeçmeyen en sonundada birbirlerine kavuşan çiftin 10 tane daha çocukları olmuş,olmuş olmasına ama hiç biri yaşamamış yine bir tek ,kadının ilk evliliğinden olan erkek çocuğu kalmış....
Adam okadar düşkünmüş ki canını bile verebilirmiş çocuğa..Aradan yıllar geçmiş çocuk büyümüş evlenmiş çoluk çocuğa karışmış...Adamla kadın dede ve babaanne olmuşlar..Babaanne ve dede çok düşkünmüş torunlarına, kendi gözlerin den bile sakınırlarmışmış torunlarını ..Dede neyi var neyi yok hep torunlarına harcar,ne isterlerse onu yaparmış hiç üzülmelerini istemezmiş..Heleki kız olan en büyük torunu için yapmadığı ,yapamayacağı hiç bir şey yokmuş...Bütün maaşını torununa harcar, oğlu baba hani para nerde dediği zaman sanane benim paramdan ben torunuma harcadım diye yanıtlarmış oğlunu..Gelinine en ufak bir söz söyletmezmiş çocuklara..
..Aradan yıllar geçip önce o dünyalar iyisi babaanne yaşamını yitirmiş..Dede üzüntüden ,haliyle yaşlılıktan da çok hastalanmış,en küçük torunu 1 yaşındayken son olarak gelini onu tuvalete götürmüş çok hasta olduğu için artık kendisi gidemiyormuş,gelininden bir bardak su istemiş bir kaç yudum su içtikten sonra gelinin kollarında kanepenin üzerinde hayata gözlerini kapatmış...

Efendim bu olay gerçek bir sevda ,gerçek bir yaşam öyküsüdür..Ve bu dede benim dedemdir öldüğünde 1 yaşında olan torunuda benim...

Annemin anlattığı kadarıyla dedemin çok çok iyi bir insan olduğunu,karıncayı bile ezmekten çekindiğini,çok temiz yürekli,Çağdaş,Atatürkçü,ileriyi gören ,Namazında niyazında bir Hoca, adam gibi bir adam olduğunu biliyorum, ne yazık ki onu tanıma şansına ben eremedim...Annem her zaman, öyle iyi bir insandı,öyle temiz kalpliydi ki kollarımda öldüğünde pencerenin önünde ,kanepenin üzerindeydik,son nefesini verdiğinde sanki vücudundan ay gibi bir şey çıkıp pencereden uçup gitti diye anlatır...

Hayata böyle gözlerle bakan,sevdasının bu kadar arkasında duran,çevresinde bu denli sevilen,çevresini seven,iyi kalpli bir dedenin ve babaannesin (ki babaannenin güzellikleri anlatılmadı)torunu olmaktan her zaman gurur duydum,gurur duyacağım..

MıSRa