Bir hayat ki, iki kaşının arasından efsaneler damlıyor, bir hayat ki, neresinden bakarsan bak, iki büklüm bedeni ile gözyaşları akıtıyor...

Çocuk, büyümedin henüz... Farkına varacaksın ki, verdiğin bir paket sigara parasına fakir insanlar doyuyor. Gündelik rakı sofranın atılan artıklarından mahallenin kedileri sebepleniyor. Adına adelet diyoruz yaşadığımız acıyı yaşatırsa başkalarına Tanrı. Ama acı her yaktığını farklı acıtır ve herkesin acıya dayanma tahammülü bir diğerinden farklıdır...

Çocuk, küçüksün henüz... Göreceksin ki, eli para tutanlar unutacaklar seni bir bir, göreceksin ki, karnı doyanın aç olanın takatsizliğinden haberi yok. Tıkamış kulaklarını yeryüzünün adaleti, bir yana daha ağır basıyor küfenin demiri... Öğreneceksin ki, Tanrı’dan başkasının kula ödettiği bedel bedel değildir aslında. Günah olur yazılır omuzundaki meleklerin kitaplarına. Her haykırışın adı isyan, her isyanın adı yavaş yavaş bedeni çürütmek demektir bir bakıma...

Çocuk, çocuksun henüz... Aşklarında satıldığına şahit olacaksın, kundaktaki bebelerinde... Paranın kirli yüzüne sürülecek her bir yüzün karanlığından korkacaksın. Nuru gitmiş çehrelerin Allah’sızlığında bir ayet okudun diye cezalandırılacaksın. Ve sadece fikrini söyledin diye kodesin soğuk hücrelerinden birine atılacaksın...

Çocuk, kapat gözlerini sen en iyisi... Eğer devam edersem, uyuyamayacaksın...


Elif SEZGİN