Biliyormusun buna bi başlık bile bulamıyorum.Sensiz günlerimin acısını kimse tatmasın.Öyle mutluydumki seni tanıdığım gün,öyle bir heyecan vardıki içimde,bunun tarifini bile yapamam.Ama şimdi yoksun,güneşli güzel bir günü yaşadığım an,birden zifiri karanlığın çöküşünü yaşattın bana.O karanlık günler artık tek dert ortağım oldu.Senin ortadan kayboluşunla ben artık yaşamayı unuttum.Geceleri senin yerine,yıldızlara anlatıyorum o içimdeki sana olan kocaman sevgimi.Ama nasıl anlatıyorum biliyormusun,gözyaşlarımla ağlayarak sabahı ediyorum.Uykumu artık uykuyuda unuttum.Senin sesinin kayboluşuyla benim uykularımda beni terk etti seninle beraber.Şimdi 1ay önce bu saatte tlfnu yeni kapatmış uyumaya çalışıyorduk.İçimdeki o iki kelimeyi sana bir türlü söyleyemedim.Oysa söyle dediğinde öylesine bağırmak geliyoduki içimden seni seviyorum hemde çok ölesiye seviyorum demek geliyordu.Ama bir türlü söyleyemiyordum.Davul bile dengi dengine senle ben olmaz mutlu edemem deyip ortadan kayboluverdin,ben haketmedim bu acıyı haketmedim sensiz günleri,şimdi düşünüyorumda nasıl seni seviyorum deyipte birden gittin.Nasıl bitti içindeki o aşk yoksa hiç sevmemişmiydin beni NE UNUTACAK KADAR NEFRET ETTİN NEDE HATIRLAYACAK KADAR SEVDİN BENİ bu mektupta burda ilk ve son kez yazılıp biter(hayatımı hiçe saydım çünkü hayatımdakiler bir hiç oldu)unutulmadın GEVEZE......artık geceleri sana seni çok özledim diye bi msj atacak biri yok