Öyle bir dalmışım ki geçmişe bugün,yaşadığım ana dönmeye cesaretim kalmamış...geriye baktığım da sadece kocaman HİÇlikler we KEŞKEler bekliyormuş beni...küçük kalp kırıkları bütünleşerek kocaman yaralar açmışlar yüreğimde..içten içe kuşatılmış benliğim.ben farkına bile waramadan..!
Büyük güwenlerin yerini kocaman hayal kırıklıkları almış...umutlarım,bahar sewinçlerim,mutluluklarım,gülüşlerim... yerini hüzünlere bırakmış.kimse hissettirmeden almış başını gitmiş.herkes kendi hayatına bakar olmuş...dün, yanımda olan dostlarım,arkadaşlarım bugün bilinmeyenlere karışmışlar...her zaman we her şartta yanımda olacağını söyleyen insanlar bir bir izlerini kaybettirmiş...kendimi;güvende,kalabalıklar içinde hissederken ben, meğer çok YALNIZmışım...!
Sewgiler sevgisiz,mutluluklar huzursuz yaşanmaya başlamış...aşk sedece 3 harfli bir kelime olduğu için anlamlı kılınmış bu yerde we bu zamanda...hayatın anlamını çözmekten yorulmuş,bitkin düşmüş, bu beden...çok geç anlamışım...

Meğer ne kadar yanlış umutlara bağlanarak,ne kadar büyük güven yanlışlıklarıyla büyümüşüm,yaşamayı sürdürmüşüm...

Meğer ne kadar yanılmışım....ne kadar geç anlamışım