Bir babaya mektup yazıyorum. Ciddi duruşlu, gülüşüyle hayat veren, kızının ilk aşkı, oğlunun idolü, iki kolunun arası dünyanın en güvenli yeri olan bir babaya... Eve geç gelince kızan, kızını belli etmeden takip eden, erkek arkadaşlarından kıskanan bir babaya...
Bir babaya diyorum. Gece üzeri açıldı mı, üşüyor mu diye merak edip yanına gelen, uyurken saçlarını okşayan, alnına buseler konduran, sevincini paylaşan, ağlayınca üzülen bir babaya... Yani baba gibi bir babaya mektup yazıyorum...
Baba olan herkes duysun beni. Siz eve gelince yüzünüze devamlı bişeyler istercesine bakan bir çift göz, size öylesine muhtaç ki. Sadece size öyle bakar, çünkü sizden başka hiç kimse onun derdine sizin kadar ilaç olamaz.Sizden öğreneceği çok şey vardır. Size birşey olsa ona hiç kimse tutmaz elini. Kimse baba gibi koruyup kollamaz. Hiç kimse duymaz sesini, hiç kimse dinlemez onu sizin gibi. O da hiç kimseye baba gibi sarılamaz. Size bir şey olsa veya ayrı düşseniz kızınızla, kızınız ne kadar büyürse büyüsün, nerede baba kız görse, gözleri dolar. Hayatındaki büyük boşluğu bir kere daha farkeder. Kafasını başka yöne çevirir ve konuşmaya başlar yüreğiyle. Babasını ne kadar çok özlediğini söyler. Size ne kadar çok ihtiyacı olduğunu... Nerede bir babadan söz edilse daha dikkatli dinler. Merak eder aynı durumda onun da yanında babası olsa o ne yapardı diye. Belli etmez ama içi sızlar.
Hayaller kurar sizinle. En çok da hayallerinde yanında olmanızı ister. Düşünür ve lanet eder bazı zamanlara... Bayram sabahlarında babasının camiden dönmesini bekleyemeyecek, yağmurlu günlerde onu okuldan almasını... Bir gün bir sınava girecek, babası sınava girdiği okulun bahçesinde bekleyemeyecek. Bir gün okulunda mezun olacak, ama diplomasını babasına gösteremeyecek. Bir gün bir mesleğe sahip olacak, ama babası onu gururla ziyarete gelemeyecek. Bir gün evlenecek, ama kuşağını babası bağlayamayacak. Biricik kızını beyazlar içinde göremeyecek. Alnına öpücükler konduramayacak. Ömür boyu mutluluklar dileyemeyecek. Bir gün küçük kızı anne olacak, çocuğu erkek olursa babasının adını koyacak belki, ama babası torununu kucağına alamayacak.
Bir babaya mektup yazıyorum. Çünkü babalar sever ve sevilir. İlk terbiyeyi babalar verir. Pikniklerde babalarla oyun oynanır, her yere ilk babalarla gidilir. Çünkü bir şeyin yanlış olduğunu kız çocuklarına babalar söyler. İlk defa babalar çeker kulakları. Sıkıntılara babalar çözüm bulur. Sevinçler en çok babalarla paylaşılır. Hasta olunca kız çocukları babaları ellerini tutmadan iyileşemezler.
Beni duyan tüm babalar! Bu mektubu size yazdım. Babama yazmak isterdim. Onunla paylaşmak istediğim o kadar çok şey var ki. Ona her zaman ihtiyacım var. Onun yokluğunu hiç bir şey doldurmuyor. Onun tecrübeleri olmadan yaşamkta müptediyim. Eğer kız çocuklarınız varsa, onunla konuşun. Ona yanlışı doğruyu anlatın. Ellerimden tutup yürüyün. Ona vakit ayırın ve yanında olduğunuzu hissettirin. Takdiri hakettiğinde onu çekinmeden takdir edin. Hakettiğinde kulaklarını çekin. Ona zaman ayırın. Lütfen unutmayın; size ihtiyacı var.



Bir babaya dedim. Çünkü benim mektup yazabileceğim bir babam yok...