Aşk bazen bir kozanın içindeki kelebektir. Büyük bir çabayla örülen en
sağlam iptir ipek. Yüz böcek bir mendil eder. Ya ipekböceğisindir, bir
mendil olma yolunda, ya da kelebek. Bu çoğu zaman senin tercihin
değildir. En sancılı dönem kozayı yırtıp çıkma zamanıdır. Bir günlük
ömrün olacağını bilerek kelebek olmaya değer mi, bilinmez. Doğruyu,
dürüstü, yaşamı, böceği, çiçeği seviyorsan kelebek tir aşk. Her kanat
çırpışında başka dünyalar tanır, başka ufuklara bakarsın. Kendi iç
dünyana yaptığın yolculuklarda isen arzı dolaşırsın. Hem nazenin, hem
sanıldığından daha kuvvetli olmaya başlarsın. Aldığın darbeler, ne kadar
acı olursa olsun, seni farkında olmadan güçlendirir.
Başarının yolu elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmaktan geçer.
Bilinen ve bilinmeyen dünyalar keşif gezilerinden geçer. Bazen okumak
paragraf değildir. Masum bir çocuğun iri gözleri, yaşlı bir kadının
titreyen parmaklarından çıkan kıvılcımda alt yazı gibi görmek
istediğimiz her yerden okunur. Tıpkı sevdiğiniz bir dostunuzun parlayan
gözlerindeki ışıltıların yansımasını gördüğünüz gibi. Hani şair der ya,
kara gözlerinde yeşil hareler. Yeşil başka yeşildir parlayan siyah gözlerin
ötesinde. Mutluluk, heyecan okunur.
Bir kiraz ağacı gibi gençlik gitmeden sessizlikte anlatılanları görmeli.
Meyvesi geçse de mevsimin, her kışın baharı tekrar dönecektir. İçi genç
ve yaşam dolu kalanlar, her mevsim meyve verir dallarına. Yeşilin içinde
ateş kırmızısı! Yeter ki umut kesilmesin dallarından